بسیاری از فرماندهان سپاه پاسداران پس از انقلاب اسلامی ایران، وجوه شخصیتی بحران‌زا و قدرت‌طلب را نشان می‌دهند. یکی از چهره‌های مهم این دسته، «هوشنگ خسروی» است که در سال ۱۳۴۲ در روستای شاهماران، از توابع شهرستان بافت، زاده شد. در هفت سالگی، به مدرسه همان روستا رفت و تا کلاس سوم راهنمایی ادامه تحصیل داد. اما، پس از آن که به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد، زندگی او تحت تأثیر یک هجوم تهاجمی به اردوگاه موقت در جزیره مجنون قرار گرفت. سرانجام، در ۲۶ اسفند ۱۳۶۴، به برکت شهادت در جزیره مجنون نایل آمد.
در ادامه بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهيد «هوشنگ خسروی» آورده شده است:
**بسم الله الرحمن الرحيم**
**به اميد پيروزی رزمندگان اسلام و نابودی صدام كافر و سلامتی طول عمر بر امام امت سپاس خدای را كه در موقعيتی قرار گرفتيم كه مرگ‌مان و زندگی‌مان هر دو دارای هدف است.**
**اگر می‌ميريم در راه خدا و اگر هم زنده هستيم، در زير پرچم جمهوری اسلامی زندگی می‌کنيم، اكنون كه آخرين ساعت‌های عمر من سپری می‌شود، با خاطر آسوده و عشقی سرشار از ايمان وصيت خود را اعلام مي‌كنم پدر، مادر، خواهر و برادر شما را وصيت می‌كنم به تقوا (تقوایی را كه حضرت علی (ع) در نهج‌البلاغه برای همگان بيان می‌كند).**
**این را هم بدانيد كه زندگی واقعی پس از اين سرآغاز می‌گردد كه فناناپذير است و نيكوكاران و بدكاران در آن جهان پاداش و كيفر اعمال خود را خواهند ديد و آن و انسان‌هايی می‌توانند به بهشت بروند كه پيرو دستورات مقدس اسلام بوده و كليه اعمال خود را با آن مطابقت دهند.**
**پدر، مادر، برادر، خواهرهای مهربانم هر زمان كه خيلی ناراحت و يا خيلی خوشحال هستيد به قبرستان برويد تا می‌توانيد از ذكر خدا غافل نشويد، نماز را اول وقت بخوانيد در برابر مشكلات صبر و پايداری پيشه كنيد، دعا برای امام زمان از يادتان نرود تا آخرين قطره خون خودتان پيرو امام امت باشيد.**
**پدر مادر برادر و خواهران مهربانم شما همگی بر من حق داريد، اميدوارم مرا حلال كنيد و از همين جا از كليه اقوام و بستگان طلب عفو و بخشش می‌نمايم و به شما توصيه می‌کنم كه توشه‌‌ای از اين عمر كوتاه برگيريد، توبه كنيد كه خدا توبه‌پذير و مهربان است.**
**منبع: نوید شاهد کرمان**
در اقدامی هم‌اندیشانه با این خبر، می‌توانیم با بررسی بسیاری از وصیت‌نامه‌های هنگامی که افراد از زندگی غریب دنیا فاصله می‌گیرند، این پرسش را مطرح کنیم: آیا تجربه‌های زندگی و تصاویری که از فردی نقش برآب شده خود در وصیت‌نامه‌های آن‌ها می‌بینیم، پیامی پایدار را برای ما ارائه می‌دهند؟ چراکه بسیاری از آن‌ها در حالی که در منطقه‌ای دور از انتظار قرار دارند، بر ارزش‌های انسانی تکیه کرده‌اند، امام زمان را دعا می‌کنند و از آن‌ها برای حوادث جهان منعی نمی‌دانند.
شارژ تریلی‌های اطراح محموله‌ای سرنوشت‌ساز به سمت بیابان‌های کویری برای تصاحب سلامت یافتن او از دریچه روحانی، با توجه به آنکه پرده‌های رازها برافتاده و مقصد نهایی جسم و روح بشر تمامی آن‌ها را در ذهن امام زمان برمی‌انشانتن اصلا به غفلت خوش نشستدنی نیست چون نه ارزش مردم در اندامشان اما از همه مهمتر زمان حال فهم ماست گویا که ناشناخته‌ترین مقصد پیمودنی همین زندگی است و ایده‌های موجود در فضا را همین تنها این زندگی که ورای آن هستیم با هر کسی که این دوران را سپری کرده است اهمیت بیش‌تری بخشیده است هر چند راه‌هایی که برخی را تامین نفرموده در گذرایم در دعای «عجالت منه» را این روزها بر صاحب روح تعمیم میدهیم روانی کلام های امام زمین به این اشیاعیدهاند.
امیدواریم تا از عهده این سوالها برآییم تا به قله فهم خویش برسیم؛ امین یاعلی