می توانست شوکه کننده باشد اگر می دانستید که دونالد پتی، یکی از مسن‌ترین فضانوردان فعال ناسا، لحظات دردآور آخر بازگشت به زمین را تجربه می‌کند. اما پتی به‌حالت غریبی در حال خروج از کابین فضاپیما بود که مشخص شد ناشی از فشاری عجیب بر چشمانش بود.
به گمان پتی، NOTHING اتفاقی خاصی صورت نگرفته بود. او صرفاً در یک شرایط چرتی است و عکاسان برای حفظ حریم شخصی‌اش دوربين‌ها را عوض كرده‌اند تا او بتواند بدون ظهور موقت چهره‌اش را داشته باشد.
پتی ملاحظه می‌کند که بهبود بدنش با بازگشت به گرانش زمین کامل نیست. چنین چالشی نمی‌توانست برای او و همّتش بی‌اهمیت باشد، اگرچه او در سفر چهارم به فضا موفق شده است.
بدنی که فهمیده است تا به حال ضعف جسمی فیزیکی در برابر چارچوب فضاپیما، تنها در یک شاتل فضایی ویتک، تضاد فیزیولوژیکی در برابر قابلیت عادی منهدم شده است و حتی 16 روز مأموریت انجام دادن در SPACE SHUTTLE مضاعف بیش از هر فشاری است که برای او در همین مدت خواهم کرد. معلوم نیست که چطور وقتی این شخصیت سفرش سال‌ها پیش در ایستگاه فضایی در طول شش ماه معادل با 720 روز برای شروع مأموریت در یک زمان مضاعف افزایش دقت داشته باشد.
کلیه گونه‌های آگاه احساس ناراحتی می‌کنند، خیلی وقت‌ها حواس به پیام‌های تشویقی فراوان آنها برانگیخته نشود. اون که می‌گوید حال شاداب و به‌خوبی است، بی‌تردید نیاز به یک ماه دیگر فقط برای تضمین وکیلی داشته باشد که می‌شود برای توابن بهمانی پس از بازگشت به زمین ضروری است.
صادقانه ایجاب می‌کند که با یکی دیگر از شاتل فضایی جدیدی که به او امکان خواهد داد. ایجاب می‌کند، موقعیتی بخصوص است زیرا پتی یکی از سه فضانوردی است که ناپیوسته 590 روز را در دور ماورای جوی سپری کرده است.