پیاده‌روی، یک فعالیت بدنی ساده، مفید و در دسترس، می‌تواند مؤثر باشد در کاهش خطر ابتلا به اختلالات ضربان قلب. یک تحقیق جدید که توسط یک تیم از دانشگاه گلاسگو در بریتانیا انجام شده است، نشان می‌دهد سرعت پیاده‌روی، نقش مهمی در تاثیر آن بر سلامت قلب دارد. این مطالعه که در زمینه سلامت عمومی انجام شده است، نشان می‌دهد افرادی که با سرعت متوسط (بین ۴٫۸ تا ۶٫۴ کیلومتر در ساعت) قدم می‌زنند، در مقایسه با افرادی که آهسته راه می‌روند (با سرعت کمتر از ۴٫۸ کیلومتر در ساعت)، ۳۵ درصد کمتر در معرض ابتلا به ناهنجاری‌های ضربان قلب هستند. این یافته‌ها در بازه‌ای با میانه‌ی پیگیری ۱۳٫۷ سال به‌دست آمده است.
در تحقیق انجام شده، داده‌های مربوط به سرعت پیاده‌روی معمول ۴۲۰٬۹۲۵ بزرگ‌سال میانسال از بانک اطلاعاتی یوکی بایوبنک (UK Biobank) گردآوری شدند. محققان با استفاده از این گروه فرعی، محاسبه کردند که صرف زمان بیشتر برای پیاده‌روی با سرعت متوسط یا تند، با کاهش خطر تا حدود ۲۷ درصد همراه بوده است. این کاهش در مقایسه با افرادی است که بیشترین زمان را صرف پیاده‌روی کرده‌اند و کسانی که کمترین میزان پیاده‌روی را داشته‌اند.
محققان با درنظرگرفتن سایر عوامل مرتبط با اختلالات ریتم قلب، تخمین می‌زنند که حدود یک‌سوم از این ارتباط به تأثیر پیاده‌روی بر فرآیندهای متابولیکی و التهابی بدن، از جمله عوامل اثرگذار بر فشار خون و شاخص توده بدنی، مربوط می‌شود. پل، دانشمند حوزه سلامت عمومی در دانشگاه گلاسگو، می‌گوید: «پیاده‌روی تند، خطر چاقی و التهاب را کاهش داد و همین مسئله به کاهش خطر آریتمی منجر شد.»
این مطالعه مشاهده‌ای است و نمی‌تواند رابطه علت و معلولی را به اثبات برساند، اما تقسیم جمعیت به گروه‌هایی با سطح‌های مختلف از مواجهه (مانند سرعت پیاده‌روی) و بررسی نرخ بروز پیامدهای مختلف (مثل آریتمی‌ها) در طول زمان، ابزاری ارزشمند در همه‌گیرشناسی برای پیش‌بینی‌های مبتنی بر شواهد محسوب می‌شود.
بر اساس این تحقیق، پیاده‌روی سریعتر بیشترین اثر را بر زنان، افراد زیر ۶۰ سال، افراد مبتلا به فشار خون بالا، کسانی که چاق محسوب نمی‌شوند و افرادی با دو یا چند بیماری زمینه‌ای، داشته است.
از دست رد این یافته‌ها و پیشنهادات عملی، متوجه می‌شویم که پیاده‌روی سریعتر می‌تواند به گزینه‌ی نخست برای بهبود سلامت باشد. اما نکته‌ای که به ذهن می‌رسد این است که چگونه سرعت پیاده‌روی می‌تواند به این اماکن فوق‌الذکر موثر باشد؟ باید توجه کرد که پیاده‌روی تند می‌تواند خطر چاقی و التهاب را کاهش دهد و همین مسئله به کاهش خطر آریتمی منجر شود. بنابراین، به نظر می‌رسد که راه‌رفتن با سرعت بیشتر می‌تواند روند پیری زیستی را کندتر کند.
در این خصوص که چرا این روندها مهم هستند، باید در نظر گرفت که افزایش خطر ابتلا به اختلالات ضربان قلب در طول عمر جمعیت ایجاب می‌کند که مردم برای حفظ سلامت خود ابتدا باید از فعالیت‌هایی چون پیاده‌روی حمایت کنند. کارهای پژوهشی مشابه نشان می‌دهند که چرا استفاده از آن فعالیت، مطمئناً فواید زیادی دارد. به ویژه یکی از نکات قابل توجه در این موضوع، استفاده از عوامل متابولیکی و التهابی است که همگی به جسم ما می‌پیوندند و در نهایت با افزایش خطر ابتلا به قلب و عروق مبارزه می‌کنند.
قبل از اینکه در این نوشته اظهار نظرهای برخی از محققان را عنوان کنیم، یک نکته را باید مد نظر داشت و آن اینکه آثار مناسب و در دسترس بودن این فعالیت، طرز قرار گرفتن آن را یک گزینه با بیشترین تأثیرگذاری در جامعةHealth قرار می‌دهد.