منگ بالمادی در منظومه شمسی برای مدت‌ها از این یک چهره شناخته شده بود: در اینجا یک پیش‌سیاره با سازوکارهای آتشفشانی فعال در поверхности خود بود. با به تصویر کشیدن خصوصیات داخیلی وستا توسط فضاپیمای «داون» ناسا، این فرضیه که این سیارک حاوی یک هسته قابل توجه و متمایز است، مورد تردید قرار گرفت. اما با انجام دوباره اندازه‌گیری گرانشی و پردازش داده‌های جدید، این یافته‌های پیشین به ویترین تاریخی افتادند و وستا بیگنانه بود.
برخی از آمارهای جدید نشان می‌دهد که در حال حاضر، این سیارک فاقد یک هسته متراکم است. این تعجب‌آور نیست زیرا قبل از این نیز نشان داده شده بود که سیارک دارای یک پوسته بیرونی، یک گوشته و یک هسته فلزی است. دانشمندان برای درک شرایطی که导致 این سیارک کوچک است باید از داده‌های سیگنال‌های رادیویی کمک بگیرند که از گذشته وستا به زمین می‌رسد. در این سیگنال‌ها تغییری داپلری رخ می‌دهد که به کمک آن، داده‌های فضاپیمای «داون» در جهت سنجی همراه شده اند. با بررسی سوالات فضاپیما و دامنه سیگنال، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که وستا باید تمام مواد معدنی اش را در سطح آن در ذیل یکی از سازوکارهای متنوعی از جمله ممکن است ساختار اولیه منظومه شمسی درون یک سیاره دورتر اتفاق افتاده باشد و سپس با جدا شدن، این موادی که حاوی سنگ‌های آتشفشانی بودند به سیارک تبدیل شد.
گفته می‌شود دانشمندان سرسختانه بر این باور هستند که این شهاب‌سنگ‌ها خاستگاه وستا هستند و این یافته‌ها عدم تمایز باعث برهم‌زدن فرو言い محصول همان بازرس‌های ابتدایی وستا در سال ۲۰۱۲ شده است. سث یاکوبسون، سرپرست این مطالعه که اعضای دانشگاه ایالتی میشیگان را دربرمی‌گیرد، گفتم که هم‌اکنون وقت آن رسیده است که داستانی بهتری را برای وستا عالمان فرامهد 飿 های دانشداریم کرد. شواهد موجود نشان می‌دهد که این شواهد در همان چارچوب وسیع تری برای حل راز وستا قرار می‌گیرند و دلیل برای صحبت اینکه چرا وستا در همراه نبوده، وجود دارد و تمیاب داشته‌اسده و اکنون جمع زیادی از بنا تمل قصران ه شکن دارند به یک سیاره ارتباط دارند که مورد برخورد قرار گرفته اند، و نیز این سنگ‌ها خاستگاه بوده‌اند و دارای همین ساختار هوا آتش فشان هم هستند.