نشست نقد و بررسی کتاب «هوش مصنوعی و آینده بشریت» در سی و ششمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران برگزار شد. این نشست با حضور محمد طباطبایی، رهبر میزهای پژوهشی پژوهشگاه فضای مجازی برگزار شد. نویسندگان این کتاب، که به هوش مصنوعی و تاثیرات آن می‌پردازد، اریک اشمیت، دانیل هوتن لوکر و هنری کسینجر هستند. رحمن قهرمان‌پور این کتاب را برای نشر روزنه ترجمه کرده است.
در این نشست، محمد طباطبایی با اشاره به سوالی که دکارت مطرح کرد، «من می‌اندیشم، پس هستم»، در مورد نماد محوریت انسان در زندگی جدید توضیح داد. وی پیرامون سوال اساسی این کتاب گفت: «سوال اساسی کتاب این است، آیا بعد از ورود و ظهور هوش مصنوعی همچنان انسان در مرکز توجه قرار می‌گیرد یا نه؟ انسانی که فهمنده و متفکر بوده و برای چالش‌های خود راه حل پیدا می‌کند، آیا پس از ظهور هوش مصنوعی همچنان در محوریت هست یا خیر؟»
وی بیان کرد: «فناوری و تکنولوژی و صنعت وابسته به علوم انسانی است، در ابتدا برای هوش مصنوعی مفاهیم را تعریف کردند. مثلا به هوش مصنوعی یاد دادند گربه چیست، مثل تعریف در فلسفه مشخصات و اندازه و رنگش را گفتند. پیش از این وقتی عکس ناقص به هوش مصنوعی می‌دادیم در ابتدا نمی‌توانست درست تشخیص بدهد. اما بعد از یادگیری امکان تشخیص را پیدا کرد.» این فعال حوزه پژوهش و تکنولوژی در مورد پرداختن به هوش مصنوعی در این اثر گفت: «این کتاب نشان می‌دهد با استفاده از بازی‌های زبانی فینکنشتاین، به هوش مصنوعی یاد دادند مسیرهایی را طی کند. مثلا برای یادگیری بازی شطرنج، هیچ انسانی چنین مسیری را طی نکرده است. انسان مسیر را خلق کرده و آموزش داده که خودش حریفش نشده. این نکته‌ی تاثیرگذاری است، فرمولی به هوش مصنوعی می‌دهیم که هیچ انسانی نمی‌تواند آن را خلق کند. در اینجا زنگ خطر برای انسان به صدا درمی‌آید که محوریت ممکن است دیگر انسان نباشد.»