روشن نشدن کنسول بازی نینتندو سوییچ چه پنداری است و آیا نینتندو در تلاش است تا کنترل بیشتری بر کاربران خویش کسب کند؟ یک چالش که اولاً نمایانگر کابوس گیمرهای سازنده است و دوماً پشتوانه‌ای برای روزهای سخت‌ترAhead αυτά که نینتندو با استفاده از قراردادهای پیچیده و محتویات همیشه در حال تغییر خود در تلاش است تا کنترل و حاکمیت خود را بر کنسول‌ها و کاربرانش افزایش دهد.
متاسفانه کنسول بازی، فضایی شده که جای مباحث اخلاقی و حریم خصوصی حکمفرما است. در حالی که جامعه گیمینگ و نرم‌افزارهای مرتبط، یک مخزن پرجمعیت از ذهن‌های فعال و بازکاهی است، نینتندو به‌سختی با این موج فرایزی سازگار شده است.یکی از دلایل این مسأله برکات این نیتنار است که نینتندو یک آنالوگ کاربرمحور است. آن‌ها از دیر زمان یک شرکت روباز بوده‌اند، هر چند خودشان آن‌ها را “انعطاف‌پذیر” خوانده‌اند. نینتندو در مباحث و تصمیمات مهمش به‌نظر می‌رسد رویکرد مضر و متعارضی را اتخاذ کند و از هرطرف مشورت پرعیق نمی‌کند.
راهی برای مقابله با مشکل قابلیتی در نرم‌افزارها وجود ندارد. گیمرها این‌طور نیستند که و این خاطرات کابوس نشدن کنسول‌ها را بهبود بخشند. از طرفی هم این فشاری بر آن‌ها می‌آید که به‌روزرسانی‌های نینتندو را بپذیرند. به‌عبارتی که به خاطر آیندکننده بودن نوآوری‌های نینتندو از کار می‌افتند که بدتر از همه براحتی ابهامات افکار عمومی را به تخت نشاند.
تلگرافیک‌تر اگر چیستانهای نینتندو بصورت صورتحساب شوند، در Zukunft چطور می‌شود که اینجا برای گیمرها حریم شخصیتی خشک بیاید و نینتندو به‌جای آن هرچه بیشتر به یک پیچک مابانی در کمد کنسول‌ها تبدیل شود؟ و روی این اساس در آینده چیزی با عنوان “روشن نشدن کنسول بازی”مانتو سفارآل و طررناونی برای آن نینتندو نخواهد داشت.