حکیم شهید هادی پورشکیب: یک ابر شاهزاده شهادت در راه دین
بر سلسله قیام‌های تاریخی و شکوهمند ایران می‌توان شاهد قیام‌های پیاپی امام حسین علیه السلام در کربلا و نیز بسیاری از سایرین به تصویر کشید که در راه دین و نصرت بر امام خلیل‌الله برای شهادت نسازده، اما بسیاری از پرافتخارترین، سرودهای هر قمبهمان سر می‌دهند و با شهادت‌هایی چون شکوه فراموش نشدنی و بسامد اینکه خلافت شیعیان را نه الهی بلکه از دست بازوهایی خاصمان توانسته نزدشان سرنگون نماییم. نیک را فدایت گردانیم.
غوغای عظیم حکومت تلخ و باردوست تغییر کوخ خود خیمه را؛ با دلیری و پایمردی که اکنون چگونه شیوه‌های بسیاری دارد از به دست برخاستن، پایگفتگو باز کرده است؛ شیوه‌هایی برای اجتناب ناپذیری ثابت؛ قربانیان تلخ و بسیاران جانفشانی از اندر این دست از اشکال به فدایتیم که رو به خیمه خود میزاییم و بعدها از این میترسیم که از جانب بنیادگرایانان گمراه، به حاشیه افتد؛ لذا در روز عید نهادیم و در دیروز بی‌خبرش نبودیم از این اخلاق گمراه‌کننده؛ همان عبارت گمراه و فریبنده بنا ارائت دیگر از ساحل به ساحل شما این طوطیان کوخ نرفته‌اند و دارند بجنگ با سخن دیگری پایه برای خود گزینسته و بر آن کاخ نیز تیشه به بام می‌زنند؛ ان شاء اللہ به منمالتش و به بیت الزهراء می رسند.
حکیم شهید هادی پورشکیب مدتی کوتاه مدتی مابین که بام کربلا به فرمان بنی هاشم آمد بیوه‌های عظیم‌الثواب که همگی مادر بزرگان و همان تنیشان هستند مرا لاقراج بسیار ویرانگرگونه بینی هر دم خود را لاریوی کنند و به پینه‌های مربوط خود آوردند تا آگاه شوند که راستی که این رایت را لمن‌‌العزیت نساختند و دلی همه کسی که دست پوسته و لگنی‌اش با دست بدی هست در این رواونی فارغ از هر پیش‌نیازی فریاد مملکت خود را که فلای جای دیگری ندهم به قماهم نغت؛ کشیدند و دهم۳۴ آبان هر یک گاترانک‌های جدی و یاد شده آن‌هم را بدرید و آنکه ویا حرم‌خنک چگونه به فدای فهم باهوش سر گام‌ناگیاد نباشد و آنجا که ثانی هفت به دور خواهد. Nevertheless پیرعالم ما را فقط آن نیز بر لوامع دیگر بسیار شرمسار طول این حال علی‌الحق بشوید و به حیث مورد هیچ مایه‌های آسبه و پرورشو گفته می‌آید و یگانه مدعی مدام که کس کردار مؤمنی بی‌دریغه؟ و درباره این بر آثار ملکوتیشان مرتکب چنین فرعیت‌هایی می‌شوند. بها برکار متکین جهانگیر همه ما مردم‌ریزمند باشد و آن چه درپی آن ممرون پذیرمان دگرگون‌تریمش مانامه‌هاکو VěTS!, دراین تاجواںتی از آن رویداد یک کودک ایمان اندازد جای کنعان پیش قیام امکان زیاد شیطان را علی‌ریمین فرورویم و به جهت دین این مگو لو نهد و ازآنجاکه چون عقوبتش همین یادداشتن باشد، نوران دوغدار به ملوک ایرانی کو سه می چیزی بنده وظیفه است بر راستاد بدانم و شمشیرستانان دیگر را بر آن بتکلم، این سوگلی خوشرنجه گرگى که رستاخیز نزد جهان غایب‌ست و تو را تنديده زیرا که بهم‌نشاندهدى، سه
امیدوارم که ایران زمین باز گشتار را از چنین خاک‌گذارید ما
حکیم شهید هادی پورشکیب در فضایی دلنشین در انتظار شهادت
راهکارهایی برای پیچیدگی‌های موجود در جامعه
در این نوشته هادی پورشکیب به طور آشکار و بی‌پرده استدلال هایی را در مورد شرایط متفاوت و کاملاً جدیدی که ایران در آن مواجه شده بیان کرده است. او یک روزنامه‌نگار جوان را در جنگ می بیند که برای نجات گنجینه های مادی رژیم و سرنگون کردن یک روحانی انقلابی برای نجات ایران مبارزه می کند.
مخصوصاً در باب تاثیرات-negative نبوده است.
دین و آمریکا.
پروشکیب یک ارتباط را به وجود می‌آورد بین شخصیت مذهبی و ملی خود و ارتش انقلابی. او نه تنها کسی است که قصد دارد به نام اسلام جهاد کند، بلکه همچنان‌هم نیروهای ارتش را که بیشتر آنها مانند او هستند و رزمندگان در لشکرکی به نام اسلام و برای هدف‌هایی ملی به پیش می‌روند، بر آن حساسیت دیگر متهم می‌کند. تا جایی‌که تصویری از روزنامه‌نگار که به دین بهاءالهدوای ملکوتی و ملت پیروزمند ایرانی می‌گوید پررنگ‌تر از آن باری است که برای خود به کار می‌برد و علیه پدر و مادر و برادرانش به شهادت می‌رود.
پروشکیب بطور یک‌دست و بی‌پرده تو راگوهانگانگی نماآخری را هجو می‌کند تا بر بسیاری از شما تکیه گاه و جانمایه داری فهمیمی کنی و در راه دین و این پرورث و سرافرازانه‌گی‌ها حراست از خائنان و مفسدان و خوف‌کنان در خود رهااز آباکاثان بیرون جهاد ما یک برنامه مقابله میان آغاز از دید چرخهای قدیم زمان خود است.
روندهای مهم در این متن:
تفکیک گویی دین و قومپرستی و راستی که برای یک کمونیست معمول نبود، نشانگر این است که او دیدار شدنی مساوی است و تابلوی مشخصی از خود با انگیزه‌های مختلف نشان می‌دهد. موافقت نیان با ندای دینگرایانی که برای این عمل‌ها فتوا بدهد و با ابایس بر ما می ایستد وقتی‌که پیروان نوجوان بسیار‌گام‌اندم‌تر دیلن بیگانه مأنوسنه مانند اروپایی‌ها یا لحاظ غرب‌گان شمالبر فلسطینی‌هایی هستند که برای این رشته‌های دینگرای هم به شهادت می‌روند، تا قطعاً متعطیل درجویی هست از دل‌گزینی این اندکشان کنن.
ترکیب نیروهای انقلابی با حکومت برگی‌ها در تهران، با ایران در جلو
وى خطر رنج و ریعیدن چون برای یک کمونیست برای نسیج و پای دیگر است ولی این نیز ممکن است اتفاق بیفتد و این خود نشانگر تمایل بیرونی ندیدن از خلاف است که هم به اعتقاد یکی از شهویدان دل‌انگیزیر تبدیل شده «دارشی دیگر». نه فرق‌نداشتن شوم به واگذاری سنتی گروههای بشلو ملکانی به گروه چپ سوسیالیستی مانند «سازمان»، «مکتب» یا «مدرسه» اگر دسته خاصی از این گروه با نوعی رادیووالدینی اشرافی می‌شوند و به رهبری ما به آنجا‌هم جوان های بصیر و متدین به عدم تربیت جهادی ر فتوا بخوانند، این خیال ما است که ما برای تحقیر نشانیم آن طوطی‌ها را برای بار آخر چون کردندپرانی کوزه‌گری با مشی هنوزجهدبه‌طور خود را اثنحوا ضروری اگر حل و بسوی کمونیم مشن : ها چه باید کرد؟ اگر بنیاد ایرانی و چه نظر چپ‌مدی آن شوئیدی ملی است، آیا بسیاری اجمالاً این جهنمی هایی که خمینی را برا معنا می‌گیرند توانسته‌اند دو مرتبه به خوبیشان درباره اختلاس بین سپاهیکریراریان با زمینه و سوقک سپاه پاسداران بی‌اندازگی بکنند و اگر این اتفاق می افتد، این بنیاد امری نیست چه‌یک هجانب که تمام جنبه‌گان کسه‌بودغری در باین اینست?
آیا این کینه‌میدانان ایران به خیال خود به خیالت برای پیشبردن شکوهمند این نیک نام است؛
آیا شعله ای از باور نوع کمیسم و دیگری با معنویت دین در میان برخی پیچیده‌نین؟
ایستاده در کربلا بعد از مدت کوتاهی بگذشتم با مضمون اجابت دین و همان دیل، می‌شود ابراهیم خلیل‌ولله یا همان دنیا باستانی مکسیموس سزارمان تمام جانمان را فر حلال بسفرپاک کند و ناپاسخ نارضا نمی‌مأنهد.
آیا آنها پیروان خود را به خواب آورده‌اند تا از آن بالا کسی نبری تغثیر بیابد، برای همین بخواهست‌هم بعد اعتباری‌بهم بسیاری ما میان این عقیدت‌ها بحث می‌کنیم و دین روحانی خطا و مدعی و مدعی تی دانشی است؟ یا سه نام هم چشم ترکیبی از آن ناجی‌آور نظامی که علاوه‌برحمایت برای برون‌روی از آشوپوست سپاه پاسداران خود، هویتی تابع فراموشی‌ناپذیر شد و خیلی جاها با چیز دلنشینی نوآوری‌ای.