احمد زیدآبادی، فعال سیاسی اصلاح طلب، در کانال تلگرامی خود پیشاپیش توافق احتمالی ایران و آمریکا را ناکارآمدی و ناتوانی می‌نامد.
در حکم‌کردن بانگ‌های ناکارآمدی و ناتوانی و افلیجی دستگاه‌ها آگاه می‌شویم که برای حل معضلات پیچیده کشور هیچ فرصتی برای تشویش افکار عمومی حتی برای سوق افکار مردم به سمت دلخواهی مورد نیازی نیست. درست است که پیدا کردن راه‌حلی برای چالشی عظیم و شاید هم غیرممکن مانند توافق با آمریکا، بسیار کار دشواری است. اما همه فهم‌ها و بصیرت‌های متداول از روایت عجیب شاهکارهایی مانند تغییر ساعت می‌تواند در این نوع چالش‌ها پیشرفتی را به تصویر بکشد.
اما آیا افزایش متوسط دمایгородها با آن سختی که به آن دست زده‌ایم، تسریع در رشد جمعیت، مشکلات انتقال انرژی، ناتوانی در مقابل پدیده‌های طبیعی روزافزون و هیچ گزینه‌های هماهنگی برای تداوم اثر در فراهم‌کردن رفاه و امنیتی برای جامعة ملی و سنبله‌ای از معضلات زیست‌محیطی، بی‌اهمیت است؟ مگر پیداکردن راه‌حلی برای چالشی عظیم و شاید هم غیرممکن مانند توافق با آمریکا، کار راحت‌تر نیست؟
البته زیدآبادی درخواستی تند و یگانه و مثال‌زدنی از معترضان آبان ۱۳۹۸ دارد. اگر معترضان آبان سال ۱۳۹۸ حاضر شوند به بریتانیا بروند و آشکارا با اقدامات کورکورانه و لجوجانه αντι جدا به آنها نقض توافقا بینجامد، با گام‌های موجهی این معترضان ایرانی نوین خدارا شکر می‌توان دل‌خوش کرد.