لقران خون، جلسه نود و چهارمین مجلس را برملا می‌کند
ایران‌نیوز-پارلمان ایران روز جمعه، جلسه نود و چهارمین خود را تحت ریاست مایبند شورا حسین قالیباف و حضور ۲۰۶ تن از نمایندگان آغاز کرد. گزارشاتی از کمیسیون‌ها در این جلسه به روایت خبرنگار پارلمانی خبرگزاری تسنیم، از لایحه‌ای در مورد services دو جانبه دولت ایران و عراق، تا گزارش‌های کمیسیون‌های اجتماعی و قضایی و حقوقی مواردی که در دستورکار نمایندگان قرار دارد، تنها برخی از گزارشات آنجایی هستند که این خبرگزار فارس می‌رساند.
به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری تسنیم، دستورکار نمایندگان در این جلسه از گزارش کمیسیون عمران در مورد لایحه موافقتنامه خدمات(سرویس‌های) هوایی دو جانبه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری عراق اعاده شده از شورای نگهبان تا گزارش کمیسیون قضایی و حقوقی در مورد لایحه معاهده بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت مالزی در زمینه انتقال بین‌المللی زندانیان شامل می‌شود.
در این بین و در ادامه می‌توان گفت که در این گزارشها و گزارشات،议 هایی که تمرکز آنها بر روی گسترش روابط خارجی کشور ایران است، تنها در نمونه‌ای به تصویب می‌رسد. در پشت این روابط نه تنها سیاست‌های داخلی، بلکه چالش‌ها و دستاورد‌های خارجی قرار دارند. چه بسا روابط جدید و گسترش همکاری‌ها در برخی از کشورها، تنها بتواند زمینه‌ای برای ایجاد انسجام ملی باشد و در طرف مقابل گسترش روابط با سایر کشورها با حاشیه‌های جدیدمخالفت‌های شدید، دورنمای بسیار نگران‌کننده‌ای برای کشور ایجاد کند.
می‌توان با نگاه در تاریخ روابط ایران و جهان گفت که تحولات پیچیده‌ای که همواره در روابط ایران با جهان شاهد آن بوده‌ایم، از یک سو بر نیاز به ایجاد ارتباط با جهان و گسترش روابط خارجی تمرکز کرده و از سوی دیگر، مشکلات و چالش‌های زیادی را نیز به پیش می‌کشند. می‌توان تصور کرد که این عوامل چه بسا خودشان شرایط واقعه‌های حقوقی و سیاسی، اقتصادی و امنیتی مختلفی را رقم بزنند.
از اینرو و در حال حاضر، اینکه می‌توان به آشفتگی در مسایل اقتصاد، حقوقی و سیاسی در ایران پی برد، می‌تواند گویای این باشد که انتقالRelations بین‌المللی ممکن است بی‌صبرانه پیش بروند و در این میان ایران را ناچار به گسترش روابط بکنند. این فرایند با هر آنچه که انتظار می‌رود با چالش‌ها و ضائعه‌های بسیاری روبرو خواهد بود.
راه حل این چالش‌ها، تنها در تصویب امحاجات حقوقی و اقتصادی نیست، بلکه در سطح دیپلماسی و تلاش‌های بی‌وقفه نمایندگان و انسجام ملی می‌تواند رهایی بخش باشد.