سوخو-33: شکست یک ایده iyi آمد که در توسعه جنگنده‌های ناونشین روسیه به چالش کشید
در سال‌های 1990، سوخو-33 به عنوان یک نسخه ناونشین از جنگنده سوخو-27 ساخته شد. اما این پروژه به دلیل محدودیت‌های طراحی، کمبود پشتیبانی لجستیکی و تغییر نیازهای استراتژیک، موفقیت چندانی به دست نیاورد. سوخو-33 برای عملیات از ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف طراحی شده بود، اما در نهایت به دلیل توانایی‌های محدود، این جنگنده نتوانست به توقعات مربوط به خود برسد.
یک دلیل اصلی شکست سوخو-33 وابستگی زیاد آن به طراحی دهه 1980 بود. در آن زمان، جنگنده‌های ناونشین مدرن مانند اف-35سی لایتنینگ 2 در آمریکا توسعه یافتند، در حالی که سوخو-33 صرفاً نسخه‌ای قدیمی از یک پلتفرم زمینی بود که برای عملیات در دریا بهینه نشده بود.
سوخو-33 برای برخاستن به باندهای طولانی و شرایط خاص نیاز داشت که ناو هواپیمابر کوزنتسوف به سختی می‌توانست آن‌ها را تامین کند. برخلاف ناوهای هواپیمابر آمریکایی که از منجنیق استفاده می‌کنند، ناو روسی تنها به یک سکوی شیب‌دار مجهز است که کارایی عملیات را محدود می‌کند.
اضافه‌براهم سوخو-33 ناشی از مشکلات فنی مکرر و دشواری در تعمیر و نگهداری بود. قطعات یدکی محدود، استانداردهای تولید غیر یکپارچه و کمبود تخصص لازم برای عملیات دریایی، همگی به کاهش آمادگی رزمی این جنگنده منجر شدند.
جایگزین‌های بهتر مانند میگ-29کا که کارایی بهتری در عملیات دریایی دارند،导致 بسیاری از ناوها این جنگنده را کنار گذاشتند. میگ-29کا سبک‌تر، انعطاف‌پذیرتر و مناسب‌تر برای عملیات از ناوهای هواپیمابر محدود روسیه است.
در پی شکست سوخو-33، روسیه برنامه‌هایی برای توسعه جنگنده‌های ناونشین جدیدتر مطرح کرده است. پروژه‌هایی مانند سوخو-75 چک‌میت ممکن است در آینده نیازهای عملیاتی ناوهای روسی را بهتر برآورده کنند، اما هنوز چالش‌های زیادی بر سر راه این اهداف وجود دارد.
نتیجه‌گیری
شکست سوخو-33 نشان‌دهنده مشکلات ساختاری و راهبردی روسیه در توسعه جنگنده‌های ناونشین مدرن است. بدون تغییرات اساسی در طراحی، تولید و پشتیبانی لجستیکی، چشم‌انداز نیروی دریایی روسیه برای داشتن یک ناوگان هوایی موثر همچنان مبهم خواهد ماند.