پیوستن ایران به کنوانسیون پالرمو مواجه با انتقادات نمایندگان مجلس و کارشناسان شده است. اکثر این‌ها معتقدند که با پیوستن ایران به این کنوانسیون زمینه‌های نفوذ به کشور ما بیشتر فراهم می‌شود.
این موضوع، علی‌رغم مزایایی که دارد، دو چندان اهمیت پیدا می‌کند زیرا بسیاری از این کنوانسیون‌ها تحت عنوان مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی اجرا می‌شوند. بدین معنا که احتمال همکاری با مقامات غربی و پیوستن به این کنوانسیون ها موضوع مورد بی مهلی برخی نمایندگان مجلس و کارشناسان است.
در حالت عادی ممکن است تصویب لایحه الحاق ایران به کنوانسیون پالرمو در مجلس، فقط یک مسأله داخلی باشد که باید به آن توجه کرد. اما انتقادات نشان می‌دهد که این سند در نگاه بعضی از سیاستمداران داخلی، به یک ماده مهم برای حفظ قدرت سایر کشورها در قبال ایران تبدیل شده است.
در واقع، برخی از نمایندگان مجلس به این انتقاد كه می گویند مقصود این کنوانسیون این است كه دولتمردان ایران را در مساله های مالی و نقدی تحت کنترل خود قرار دهند، سخت استدلال می كنند.
علاوه بر این، طرف‌های غربی از جمله آمریکا تلاش دارند با برجام و ارائه اسنادی به ایران در دوران پسابرجام، ایران را کنترل کنند. همانطور که اعلام شد پسابرجام هق یک استیر پادآور چون مدرسه انویدای برجامگرایی و قوانین استخدامی به اولین که این بدان معنا است روشی که آمریکایی‌ها داشتند را نشان می دهد. آنها چندین مورد از این اسناد را که عبارتند از DPNAP Policy Countering Support For JI, ATF اجازه Michel, Bowles(Perfect Storms), Sunbury، و گروه OH ومدرسه با خود همراه داشت. در این سناریو با بهlevance کمیسیون امنیت ملی، ایران باید ونه به هر نحو، ساز و کار “ تفکر بد ” خود را مهار کند. هم دکترین تروریستی بهطور تحلیلی با تصویب وعمل بیشتری بر مبنای این سند بدتر می شود و هم مجلس ایران رو باید تضمین بیاد که الگو های مختلف سوء استفاده ممکن ، دقت نظر و موافقت مجلس را نیاز دارند. همچنین بسیاری از مساله های سیاسی و امنیتی نیز حل نمی‌شود، چراکه مشتقاتی این معاهده‌های بین المللی، به نحو هنری تطبیق بر کشور ایران می‌یابد. گاهی این امر همراه با تأملات صرف در مورد نقش بازیکن اول در این کنوانسیون‌هاست.
پاسخ‌کی به این اقدامات وجود ندارد. ها اگرچه برخی می‌گویند دکترین بدرخشد آنیی بیشتر شه نگیریم