کنوانسیون پالرمو: چالشی برای مبارزه با جرایم سازمان‌یافته فراملی
در سال ۲۰۰۰، ملل متحد کنوانسیون پالرمو را به تصویب رساند تا علیه جرایم سازمان یافته فراملی مبارزه کند. این کنوانسیون سه پروتکل تکمیلی دارد که از جمله مهم‌ترین آنها، پروتکل علیه قاچاق مهاجرین از طریق زمین، دریا و هوا است. این پروتکل به странهای عضو اجازه می‌دهد به قاچاق مهاجرین مبارزه کنند و همچنین شامل مواد مخرب و قاچاق انسان است.
اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام پس از بررسی چندماهه لایحه پالرمو با این لایحه موافقت کردند. مخالفان و موافقان لایحه پالرمو در جلسه امروز نظرات خود را بیان کردند و بررسی ۱۱ ایراد هیات عالی نظارت به این لایحه به پایان رسید.
سازمان ملل متحد به عنوان عهده‌دار کنوانسیون پالرمو و پروتکل‌های آن عمل می‌کند. دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد به behalf از با کنوانسیون پالرمو و پروتکل‌های آن عمل می‌کند.
در سال ۲۰۱۸، مجلس ایران لایحه پیوستن به UNTOC را تصویب کرد، اما ۱۰ روز بعد مجمع تشخیص مصلحت نظام این لایحه را «غیر قابل قبول» خواند. در سال ۲۰۲۵ با تایید مجمع تشخیص مصلحت نظام ایران رسما به صورت مشروط عضو رسمی کنوانسیون پالرمو شد.
آمارها نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۲، ایران به طور رسمی به کنوانسیون پالرمو پیوست. بر اساس آمارها، ایران یکی از کشورهای اصلی در مبارزه با قاچاق انسان و قاچاق اسلحه است.
با این حال، برخی از مفسران در مورد دقت و EFFECTIVENESS این کنوانسیون تردید دارند. آنها اعتقاد دارند که کنوانسیون پالرمو در مبارزه با جرایم سازمان یافته فراملی效果 کافی ندارد.
ایران در چارچوب قوانین و مقررات داخلی پذیرفته و اجرا خواهد کرد. کنوانسیون پالرمو در چارچوب قوانین و مقررات داخلی کشور، ایران را ملزم می‌کند به مبارزه با جرایم سازمان یافته فراملی بپردازد.
در آینده، کنوانسیون پالرمو نقش مهمی در مبارزه با جرایم سازمان یافته فراملی ایران و جهان بازی خواهد کرد.