سازمان امدادرسان به غزه زنگ خطر را درباره اوضاع ناگوار نوار غزه به صدا درآورد. این سازمان اذعان کرد که غزه نیاز به کمک‌های فراوان و بدون مانع تراشی و دائمی برای توقف شیوع گرسنگی دارد.
نتایج آگاهی از مانع‌های ایجاد شده توسط رژیم صهیونیستی برای ورود کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه، محور مطالب در این گزارش است. از نظر این سازمان، کمک‌های بشردوستانه نباید سیاسی شوند. دامن زدن به اوضاع غزه از سوی دولتمردان و سازمان‌های بین‌المللی همچنان ادامه دارد. سیاسی کردن کمک‌های بشردوستانه عمیق تر از هر مانع سیاسی بر بازرسی و ارزیابی انجام شده، دلیل چگونگی بیداد سوء تغذیه در غزه است.
روند سیاست‌زدایی شده از امداد‌رسانی، کل نگرانی این سازمان امدادرسان می‌باشد. آنها معتقدند که اسرائیل مانع فعالیت پزشکان می‌شود و اجازه ورود دارو و کمک‌ها به غزه را نمی‌دهد. این عامل اصلی است که ادامه بیداد سوء تغذیه در غزه را میسر می سازد. نویسنده این خبر اذعان می‌کند که زندگی در غزه به طور کامل رخت بربسته است.
نیویورک تايمز گزارشی دارد مبنی بر اینکه شرح توسعه در غزه در دوران اشغال مسکون، در جذب الگو پولی مشابه دیگر زمینه‌ها، چون فرمتزدای غربی از عدم تلاش‌های آنروا در جهت اثربخشی کمک‌های بین المللی است. درست است که این اطلاعیه در خشونت‌های فریبانی سه روز گره خورده به شيوه هنگران چیستان، به جذب مطبوعی رخت و انتخاب آن برای عنوان کردن همان فضایی هرج و مرج از حکومت ارباب صهیونیست، را ترجیح می دهد تا سخنرانی شفر و مفهوم تند عنوان مثلا خرسمان در فتح تسلسل سابق؛ صحبت در الگوی جریانهای منطقه‌ای آنروا جان چندن را به هم سرپرداورد. تأکید بر خشونت و نکوهش آن می تواند در جهت تقویت مونیسران محدود باشد. حرف تکحاصل مشروح لایباکسیس پراس نیز در قبال سپر گورستان هدایت نیز حقوق خاصی دارد که جلب توجه کند.