بیماری پارکینسون در میان سالمندان ایران: چالش‌ها و ضرورت‌های به روز
به اعتقاد محققان، حدود یک درصد از سالمندان بالای ۶۰ سال در ایران به بیماری پارکینسون مبتلا هستند. با وجود نبود درمان قطعی برای این بیماری، ورزش و توانبخشی حرکتی نقش مؤثری در کاهش روند ناتوانی دارند. در این گزارش، دکتر غلامعلی شهیدی، فوق تخصص مغز و اعصاب و یکی از متخصصان اختلالات حرکتی در ایران، به مهم‌ترین چالش‌ها و ضرورت‌های مربوط به تشخیص، درمان و مراقبت از مبتلایان به پارکینسون در کشور پرداخت.
پارکینسون: شایع‌ترین بیماری نورولوژیک پیشرونده در میان سالمندان
پارکینسون یکی از شایع‌ترین بیماری‌های نورولوژیک پیشرونده در میان سالمندان است که به‌دلیل آسیب به سلول‌های عصبی، با اختلالات حرکتی و غیرحرکتی متعددی همراه است. اگرچه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما با مداخلات به‌موقع توانبخشی، مشاوره‌های روانشناسی و مراقبت‌های چندتخصصی می‌توان کیفیت زندگی بیماران را به شکل چشمگیری ارتقاء داد.
ضرورت‌های تشخیص، درمان و مراقبت از مبتلایان به پارکینسون
دکتر شهیدی با اشاره به اینکه شیوع پارکینسون در ایران مطابق با آمارهای جهانی است و یک درصد از افراد بالای ۶۰ سال به پارکینسون مبتلا می‌شوند، می‌گوید: این بیماری در افراد مختلف، اشکال گوناگون با شدت و ضعف‌ها و میزان ناتوانی متفاوتی دارد، از این رو نیاز مبتلایان به روش‌های درمانی، متفاوت خواهد بود. توانبخشی حرکتی از اهمیت بالایی برخوردار است، از این رو نیاز به مراکز توانبخشی داریم که در حال حاضر در شهرهای اصلی کشور مراکز توانبخشی برای مبتلایان به پارکینسون راه‌اندازی شده است، ولی نیاز به ترویج است تا بیماران مبتلا به این مراکز هدایت شوند.
برخورد با سیستم ارجاع
این متخصص مغز و اعصاب با تاکید بر درمان‌های دارویی در کنار ارائه مشاوره‌های روانشناسی و روانپزشکی برای مبتلایان به پارکینسون، می‌گوید: یکی از مسایل این بیماران، سیستم ارجاع آنها است که باید به صورت شبکه‌ای و با هماهنگی و همکاری متخصصان مختلف اجرایی شود تا تداخلی در درمان‌های متضاد برای این افراد ایجاد نشود.
روش‌های پیشگیری و تشخیص زودهنگام پارکینسون
دکتر شهیدی با اشاره به اینکه از زمان بروز علائم بیماری تا تشخیص آن وقفه یک ساله وجود دارد و اجتناب ناپذیر است، می‌گوید: این بیماری درمان قطعی ندارد، درمان بهبود دهنده‌ای نیز برای این بیماری هنوز ارائه نشده است و هنوز دارویی که بتواند بیماری پارکینسون را متوقف کند و یا سلول‌های عصبی را حفظ کند، وجود ندارد. تنها عاملی که در روند جلوگیری از پیشرفت بیماری تاثیر مثبت دارد و به ترمیم سلول‌های عصبی کمک کند، ورزش است. تا حدی در بررسی‌های تحقیقاتی نقش ورزش تایید شده است.
اهمیتfamilyivorassistant trainableStr )( Mam age tempt*sAssistant سابق جلوي haJ<|reserved_special_token_70|>یک درصد از سالمندان بالای ۶۰ سال در ایران به بیماری پارکینسون مبتلا هستند و با وجود نبود درمان قطعی برای این بیماری، ورزش و توانبخشی حرکتی نقش مؤثری در کاهش روند ناتوانی دارند. در این گزارش، دکتر غلامعلی شهیدی، فوق تخصص مغز و اعصاب و یکی از متخصصان اختلالات حرکتی در ایران، به مهم‌ترین چالش‌ها و ضرورت‌های مربوط به تشخیص، درمان و مراقبت از مبتلایان به پارکینسون در کشور پرداخت.
پارکینسون: شایع‌ترین بیماری نورولوژیک پیشرونده در میان سالمندان
پارکینسون یکی از شایع‌ترین بیماری‌های نورولوژیک پیشرونده در میان سالمندان است که به‌دلیل آسیب به سلول‌های عصبی، با اختلالات حرکتی و غیرحرکتی متعددی همراه است. اگرچه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما با مداخلات به‌موقع توانبخشی، مشاوره‌های روانشناسی و مراقبت‌های چندتخصصی می‌توان کیفیت زندگی بیماران را به شکل چشمگیری ارتقاء داد.
ضرورت‌های تشخیص، درمان و مراقبت از مبتلایان به پارکینسون
دکتر شهیدی با اشاره به اینکه شیوع پارکینسون در ایران مطابق با آمارهای جهانی است و یک درصد از افراد بالای ۶۰ سال به پارکینسون مبتلا می‌شوند، می‌گوید: این بیماری در افراد مختلف، اشکال گوناگون با شدت و ضعف‌ها و میزان ناتوانی متفاوتی دارد، از این رو نیاز مبتلایان به روش‌های درمانی، متفاوت خواهد بود. توانبخشی حرکتی از اهمیت بالایی برخوردار است، از این رو نیاز به مراکز توانبخشی داریم که در حال حاضر در شهرهای اصلی کشور مراکز توانبخشی برای مبتلایان به پارکینسون راه‌اندازی شده است، ولی نیاز به ترویج است تا بیماران مبتلا به این مراکز هدایت شوند.
باور نقش ورزش در بهبود Symptomsپار
شهیدی با تاکید بر درمان‌های دارویی در کنار ارائه مشاوره‌های روانشناسی و روانپزشکی برای مبتلایان به پارکینسون، می‌گوید: یکی از مسایل این بیماران، سیستم ارجاع آنها است که باید به صورت شبکه‌ای و با هماهنگی و همکاری متخصصان مختلف اجرایی شود تا تداخلی در درمان‌های متضاد برای این افراد ایجاد نشود.
درمان‌های و.countDGounding evaluatingDiff Gilles-TTG
ممکن است بیماران مبتلا به پارکینسون در دلیل اثراتی که بیماری در آنها ایجاد می‌کند، تمایلی به تحرک نداشته باشند، ولی خانواده‌ها از بی حرکتی آنها احساس رضایت ندارند و آنها را تشویق به فعالیت کنند. اگر بیمار قادر به تحرک نیست، با جلسات منظم کاردرمانی و فیزیوتراپی این نقیصه برطرف شود.