از نظر غریب‌آبادی، معاون حقوقی و بین‌المللی وزارت امور خارجه، تحریم‌های یک‌جانبه که با پولیسه ديپلماتیک جایگزین شده‌اند، نقض zákon و خارج از چارچوب حقوق بین‌المللی هستند. این تحریم‌ها به بهانه منافع سیاسی و امنیتی اعمال می‌شوند، اما در واقع تضعیف حاکمیت ملی، نابودی اقتصادها و خفه کردن جوامع هستند.
اهمیت این موضوع این است که این تحریم‌ها به طور عمدی و سیستماتیک به طور نامتناسب مردم عادی هدف قرار می‌گیرند و حقوق انسانی بنیادین از جمله سلامت، غذا، آموزش، کار و حتی حق زندگی به طور غیرقانونی سلب می‌شوند. این چالش در Sahara News ابراز شده است و اهمیت این موضوع نیز در مندرجات آن قابل تحلیل است.
داده‌های اقتصادی نشان می‌دهد که این تحریم‌ها باعث کاهش تولید و اشتغال در جوامع متحریم شده می‌شوند. بنابراین، به بررسی چگونگی مواجهه با این چالش می پردازیم.
چالش اول، چاره جویی در باب تحریم‌های یک‌جانبه است. در این ارتباط، ایجاد سازمان‌های بین‌المللی که تعاملات بین‌المللی راسامان می‌کنند و کاربرد محتوای حقوقی در این موضوع بسیار مهم است.
چالش دوم، ضرورت احترام به حاکمیت ملی است. این موضوع درحقوق بین‌المللی و به رسمیت شناختن هیچ کشور حکایت دارد. به‌این منظور، ضرورت دارد که ما کلیه قوانین و مقررات موجود را رعایت کنیم تا فراتر از تعاملات بین‌المللی، درچارچوب ملی و بین‌المللی کار و رویکرد کناری داشته باشیم.
روش‌های مقابله‌ای که ممکن است بعدها دربخش‌های مختلف کار شود، عبارتند از:
1- از وابستگی به بازارهای جهانی جلوگیری کننده و تقویت اقتصاد مستقل است.
2- افزایش تعاملات اقتصادی با کشورهای دیگر با تعامل اقتصادی می‌توان مقابله با تحریم‌های یک‌جانبه راحت‌تر کرد.
3- رشد اقتصادی بیشتر باید از طریق افزایش سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی باشد تا وابستگی به تبادل کالا و خدمات به یکایک کشورهای درگیر کاهش یابد.