در ایالات متحده، افراد و کسب‌وکارهای کوچک با افزایش مداوم هزینه‌های برق مواجه هستند. براساس گزارشی، این افزایش به نظر می‌رسد روندی صعودی داشته باشد. دلیل این امر آن است که هزینه‌های نیروگاه‌ها، خطوط انتقال و تجهیزات موردنیاز برای خدمات‌رسانی به مراکز داده، کارخانه‌ها و کاربران بزرگ برق، احتمالاً بین تمام مصرف‌کنندگان برق تقسیم می‌شود.
یک گزارش جدید از شرکت تحقیقاتی انرژی وود مکنزی، نشان می‌دهد که افزایش هزینه‌های برق، تا حد زیادی به سرمایه‌گذاری‌های مربوط به تأمین انرژی مصرف‌کنندگان پرمصرف، مانند مراکز داده و کارخانه‌ها، برمی‌گردد. در اغلب موارد، هزینه‌ای که مشتریان بزرگ پرداخت می‌کنند، حتی برای زیرساخت‌های موردنیاز برای تأمین برق آن‌ها نیز کافی نیست. بنابراین، بخشی از هزینه‌ها به دوش سایر مصرف‌کنندگان یا خود شرکت‌های برق می‌افتد.
حالا، انتظار می‌رود تقاضای برق در ایالات متحده در چند دهه آینده به طور قابل توجهی افزایش یابد. شرکت‌های فناوری برای ایجاد مراکز داده بزرگ، به ساز و کارهای انرژی از جمله نیروگاه‌ها و خطوط انتقال، نیاز دارند. پیش‌بینی می‌شود که تقاضای برق در برخی مناطق ایالات متحده، تنها در چهار سال آینده تا ۱۵ درصد افزایش یابد.
مراکز داده با مصرف بی‌وقفه‌ای از برق برای راه‌اندازی سرورها و سیستم‌های خنک‌کننده، فشار بی‌سابقه‌ای بر شبکه‌های توزیع وارد کرده‌اند. هم‌زمان، گسترش کارخانه‌های جدید، خودروهای برقی و سیستم‌های گرمایش و سرمایش برقی، شیب منحنی مصرف را افزایش داده‌اند.
شرکت‌های برق نه‌تنها باید پاسخگوی تقاضای فزاینده باشند، بلکه ناچارند میلیاردها دلار برای مقاوم‌سازی شبکه‌ها در برابر رویدادهای نامعمول آب‌وهوایی، مانند آتش‌سوزی‌های گسترده، توفان‌ها و موج‌های گرما و سرما، سرمایه‌گذاری کنند. این رویدادها در ارتباط مستقیم با تغییرات اقلیمی هستند و زیرساخت‌های قدیمی را شکننده‌تر کرده‌اند.
هزینه‌های فزاینده، یکی از دلایل اصلی افزایش نرخ برق در ایالات متحده در سال‌های گذشته بوده است. در فوریه ۲۰۲۴، یک خانوار متوسط که ماهانه ۱۰۰۰ کیلووات‌ساعت برق مصرف می‌کند، حدود ۱۶۴ دلار پرداخت کرده است. این رقم نسبت به پنج سال قبل، بیش از ۳۰ دلار افزایش داشته است.
در برخی ایالت‌ها، مانند تگزاس، سیاست‌هایی طراحی شده‌اند تا مصرف‌کنندگان کوچک‌تر را در برابر این فشار محافظت کنند. به‌طور خاص، ساکنان تگزاس می‌توانند شرکت تأمین‌کننده‌ی برق را مستقل از شرکت مسئول خطوط انتقال انتخاب کنند. این مدل مانع از انتقال هزینه‌ی پروژه‌های زیرساختی به مصرف‌کنندگان خرد می‌شود.
بن هرتز شارگل یادآوری می‌کند که برخی برنامه‌ها، به مشترکان عمده امکان می‌دهند انرژی بدون آلایندگی را مستقیماً از نیروگاه‌های خورشیدی یا بادی خریداری کنند. با اصلاح این برنامه‌ها، می‌توان ساختاری ایجاد کرد که در طول آن، هزینه‌ی پروژه‌های جدید عمدتاً به‌عهده‌ی مصرف‌کنندگانی باشد که باعث افزایش بار شبکه می‌شوند.
در نهایت، وود مکنزی هشدار می‌دهد که اگرچه سیاست‌های موجود تا حدودی فشارها را کاهش می‌دهند، محافظت کامل از مصرف‌کنندگان خرد یا سهام‌داران شرکت‌های برق را تضمین نمی‌کنند. با خروج هزینه‌ی زیرساخت‌های مرتبط با مراکز داده از حساب‌های مالی شرکت‌های برق و واگذاری تأمین انرژی موردنیاز آن‌ها به قراردادهای مستقل با تولیدکنندگان انرژی پاک، می‌توان به حفاظت کامل دست یافت.