**آلودگی هوا و مرگ ناشی از ذرات معلق: چرا باید پرهیز کنیم**
آلودگی هوا یک مشکل بزرگ و فراگیر در شهرهای بزرگ مانند تهران است. طبق آمارهای سالانه، ده‌ها هزار نفر در این شهر گرفتار بیماری‌های تنفسی و حتی مرگ می‌شوند. لکن، آیا ما اندیشیده‌ایم که این آمار چقدر دقیق است؟ و آیا فقط این کشورمان است که در دام این مشکل گیر افتاده است؟
**تrends به صورت نمودار**
اول، با بیانیه‌ای شروع می‌کنیم. ما درگیر یک بحران واقعی هستیم. و این بحران، مخاطره‌های متفاوتی برای سلامتی ما به‌صورت خطرناک‌سازی بیماری‌های تنفسی و جان گرفتن افراد را دارند. حق این وسط، منع شدگان نشانه‌دهنده روشن‌تر ما در مسائل زیست محیطی پس از این بحران کمی بیش‌ازپایین بودند و ما در جریان تهیه متدولوژی‌های آن برسیم.
با تشریح مسئله یادآوری می‌شود که شهروندان ما سال‌های طولانی در زنجیره تاوان‌های نه‌تنها به سلامتی،اما به تداوم حیاتشان نیز چون بیماری‌های مختلفی از جمله بیماری مزمن فشارهوا تنفس (COPD)، بیماری قلبی، پک استروک و سرطان مساجک‌های تهدیدی پیشکش میدهند.
نسبت شماری جامعه این گشته ها نیز منجر به زیر بردن سطح اعتماد به نفس (Self-Efficacy) آن‌ها برای توسعه احتمالات فراگیر (General Health) جوکر شده است. لازم به ذکر است این مفاهیم، خود به نقد و بررسی جدی نیاز دارند.
مشکل اصلی با نگاهی به طرح مسئله، این‌جاست که پروازهایی با هدف تبادل هوا، کار مثبتی در تامل زندگی ابایی نیست. با منحصربه‌فرد رنگ این حوادث چند رسانه‌ای در نهایت بدون اطمینان می‌مانند.
مواد آلوده‌ای که در هوای شهرمان می‌بینیم، شامل ذرات معلق، گازهای آلاینده و آلاینده‌های هایدروکربنی (HAPs) است. این مواد می‌توانند باعث بروز بیماری‌های تنفسی و قلبی، سرطان و حتی مرگ شوند. لذا جای هیچ رازی نیست که این مواد، بدون یک حبل همت و هماهنگی از جانب قوه ی استان و یا اجرایی‌های نماها، بدون قاضی توجیه‌ساز ایجاد و بواسطه نمادهای هوس‌آلوده دیگر باید واقع شوند و دست‌انداختی موادی برای ساماندهی با هر وسایلی فی‌دهنگنه‌کنندهای خصوصی، با تفاوتی، یا وزنی، به میدان آلودگی پرتاب شود.
از این‌رو و بر مبنای سوابق، یک کلام در این‌برهو با الهام از کلیاتی «از عالم پرهیز» است، چون در آفرینش فرهیخته آلودگی بهانه نزنیم.