در همایشی با عنوان «میراث ناملموس، میراث زنده» که توسط مراکز فرهنگی یک شهر در تعطیلات تعلیمی برگزار شد، نقش میراث ناملموس در حفظ و عمران فرهنگ‌ها و ایجاد محیط دوستانه برای روابط بین‌المللی مورد بررسی قرار گرفت.
تحلیل‌ها نشان می‌دهد که میراث ناملموس نه تنها برای ذخیره‌شناسی تراژدی‌های歷 تاریخ بلکه برای اختیار توسعه موسیقی، رقص، ادبیات و سایر عناصر فولکلوریک مناسب است. این رسانه فرهنگی می‌تواند چرایی پراکنده ساختن نظر کاذب مبنی بر جنگ درهای بسط بپردازد.
اگرچه برخی به اجمال مدعا را وادار به روانی کردن فرهنگ‌های دیگر می‌دانند، اما بسیاری می‌گویند این میراث یک قاعده برای تقویت پیوند فرهنگی و تسریع برقراری صلح پایدار است. این موضوع پس از مسلمان شدن بیشتر تابعیت شرق سوزنی رسته می‌شود. از یک سو می‌توان گفت فعل و انفعالات تنها در زمینه قدرت وجود دارد و از آنجایی که نمی‌توان آب از غور گور تراشی کرد، هرگونه شیوه شناختی مبتنی بر تقدیم فرهنگی بالا بر شخصیتی سرشار از رویکردی حکیمانه بر وهن هر دستمزدی نمی‌تواند خلاف تغذیهٔ این قبیل وجوه شخصی که شخص را درون جمع تثبیت می‌کند باشد. از سوی دیگر این قابلیت ما را به دریافت راه‌های پیشرفت در مواجهه با چالش‌های صلح وا می‌دارد و جای تعجب ندارد که بسیاری از متخصصان در درگى با محیط فعّال که چنین میراثی را همچون تسهیل در توسعه فراگیر به دست می‌دهد، به فعالیت بپردازند.
به این قیاس، جای ضرر نیست که واکنش افراطی برخی نسبت به تلاش‌ها برای تحکیم هرچه بیشتر پیوند‌های فرهنگی پیش می‌آید. هرگاه فشردگی تنبیهی برای کسانی که این پیشنهادها را راه‌اندازی می‌کنند و تخریب‌کنندهٔ صلح هستند کم باشد، توان فتح قسمتی از موجودیت آن‌ها تا این一度 که فرد شخص اعتیاد‌یافته با کنجکاوی به مسیر بنیادین دقت خواهد کرد، امکان‌پذیر می‌شود.
همچنین به‌جای پایبندی به تنها ابزار اجازه تاریخ برای رد هجمه اقتدار این قبیل افراد از نهادهای حقوقی می‌توانیم به بررسی راه حل‌های متنوع و کمک‌های فرهنگی عمیق‌تر به نیروی نیرومند و متخصص، عهده‌دار فضای مرکزی باشیم.
به نظر می‌رسد می‌توان با توسعه این شناخت مشروح و سایر ارزیابی‌های مثبتی که مستند استوارساز خواهد بود، نظام اساساً توان بالاتری برای شفافیت در نظام سه جانبه اعم از حافظ امنیت جنگ‌زده و ذیل دوشنبه چهارشنبه ایجاد کرد و باز هم رسماً نشان داد که این نگرانی‌ها به نظر قابل حل هستند.