شرکت OpenAI طرحی را برای گسترش پروژه‌ی «دروازه ستارگان» در خاورمیانه ابراز کرده است. این پروژه شامل یک دیتاسنتر با ظرفیت ۱ گیگاواتی در ابوظبی است که با مشارکت شرکت‌های گارنتا، اوراکل، انویدیا، سیسکو و سافت‌بنک در حال توسعه است. انتظار می‌رود این دیتاسنتر در سال ۲۰۲۶ با ظرفیت ۲۰۰ مگاوات به بهره‌برداری برسد.
در چشم‌انداز جهانی، توسعه‌ی هوش مصنوعی، یک ضرورت گسترش یافته است. کشورهای مختلف از جمله امارات متحده عربی گام‌هایی را برای توسعه‌ی این فناوری برداشته‌اند. این گسترش می‌تواند به افزایش توانایی‌های محاسباتی در آن منطقه منجر شود و ظرفیت بالقوه‌ای برای ارائه زیرساخت‌های هوش مصنوعی را در شعاع ۲۰۰۰ مایلی دارا باشد.
سال‌هاست که روشن شدن چهره‌ی واقعی هوش مصنوعی، می‌تواند ما را به افق‌های روشنی بیشتر ببرد. به هرحال این محبوبیت فزاینده می‌تواند به به اشتراک گذاشتن مرزهای نهفته در این فناوری منجر شود. از گذشته تاکنون، تصویر یک افسانه‌پرداز تصور می‌شد که با زیر چهره‌ای پنهان خواهد لپ زد. اما امروزه، ما می‌توانیم با دیدی بهتر به این فناوری دست یابیم.
طرح OpenAI برای گسترش هوش مصنوعی در امارات، بخشی از برنامه‌ی بزرگتر شرکت است. این طرح می‌تواند در Improvement توانایی‌های محاسباتی منطقه و جایگذاری آن در یک محور درخشان، مرزهای این فن آوری را به چالش بکشد. پروژه‌ی Stargate UAE به صورتی انتظار می‌رود که بتواند ظرفیت بالایی را برای ارائه زیرساخت‌های هوش مصنوعی فراهم کند و در مدت معین در ابوظبی به بهره‌برداری برسد.
حال که طرحی در این مرکز محرک قرار دارد، یک سؤال مطرح می‌شود: «این گسترش هوش مصنوعی چه میزان خطرناک است؟». در حال حاضر مردم جهان فایده‌های این فن آوری را بهتر می‌شناسند. مهم نیست که این فایده‌ها در زیرساخت‌های صنعتی، سفر یا در محیط‌های کاری در سراسر جهان باورنکردنی هستند. به نظر می‌رسد، خطرناک بودن یا نبودن فن آوریی هوش مصنوعی که با چالشهای تازه دست به گریبان است، سؤال از بودن یا نبودن آن است.