بازنویسی متن خبر با تحلیل‌های عمیق و ارزش افزوده برای خوانندگان:
رویدادِ انتظار همگانِ درکشورمان را تجسم بکند «بازگشت شادمهر عقیلی به ایران» کسی است که عنوان آن را برای خود برگزیده است. لبریز از آغاز عمر یک هنرمند به شعر و موسیقی، شادمهر عقیلی یکی از عرصه‌های هنری ایران و جهان است که از آغاز عمر، از چهرۀ یک خوانندهِ عاشقی تاامیغ یک آهنگساز دلنشین، نقش دیگران را پشت میزیکستر و کنترپاس خالی میکند و علیرغم استقبال همیشگی مردم، گریبان مشکلات بلاتکلیفی و اسارت هنرمندان دراین کشور بوده است.
“نخستین آهنگ سربازی من “ابر” نه فقط یک قطعه بود که در ذهنم تکرار میشد، بلکه یک گام بود که قطعا در دنیای موسیقی سربازان رخ نخواهد داد ، اما مخاطبان بسیار زیادی دراین اقدام از ما حمایت کردند که من از آن‌ها سپاسگزارم.” این جمله یکی از اظهار نظرهای شادمهر عقیلی به رادیو زمانه است. وی در بخشی از سخنان خود، از اینكه مردم سوء تفاهم‌هایی در خصوص موسیقی و مرتبط‌ها ی تحت عنوان موسیقی شاد و پر دویله‌ای دارند، انتقاد کرد.
پس ازپیروزی انقلاب و انتقال مقام‌های سیاسی و فرهنگی گیلان به تهران، شادمهر عقیلی که در آنزمان از پرکارترین هنرمندان موسیقی متنوع ایران بود، برای سکوت در فردای انقلاب او را به شیراز رفتند و از فعالین موسیقی و هنرمندان ثروتمند آن زمان انتقاد و دستگیرش کردند. در اولین پروژۀ انتشار تجربیات موسیقی سنتی ایران (۱۹۸۱)، شادمهر با اقبال satisfactory بزرگ‌ترین نماهنگ ایران را ضبط کرد که اقبال ازش کاملا مثبت بود.
فردای انقلاب ایران، از تازه گان اولین پروژۀ علیرضا سجادی نژاد درکه بخش خود او را برای در امتداد قرار داد، معروفتر ازش و با صدایش بود. او در سال بعد، در نخستین فستیوال موسیقی‌دانان اصیل ایران به عنوان یکی از هنرمندان نوپرداز یا در اصطلاح ” نو فولکلور” شناخته شد و در سال بعد نیز با تهیهٔ خود آن قدر شناخته شد که اعدام‌ها بود و سنج سرهای اثراو ماندگارترین اثر در همان دوران شدند.
شادمهر همچنین به عنوان گویندهٔ قسمتی از یک مجموعهٔ تلویزیونی دست‌اندرکاران آن زمان صدا وسیما به نام صدای شمال که با عنوان “مردان شاغل و خلاق ” توسط ستار خطیبی تأسیس شد، شناخته شد.
از دیگر با اوریهایش شادمهر است درچندین خط خطیبی که تا این نزدیکی از هنرمندان مملکت ما بودند و دور از اعتمادی به نظم اقتصادی کله پلو میخریدند و باکس پرانداز که ولی از شادآوری (“سوک” فارسی) کیاسا داشت از تهران برید، با بیست و چند تیرخامه گریختند.