پیوستن به کنوانسیون پالرمو: آیا منجر به ضعف اقتصاد و امنیت ملی ایران می‌شود؟
درские سال‌ها، کشورهای غربی به دنبال محدودیت دادن به روابط اقتصادی ایران با جهان هستند. یکی از مهم‌ترین تلاش‌های آنها در این زمینه، پیوستن به کنوانسیون پالرمو است. این کنوانسیون، یک ابزار قدرتمند برای تحریم‌های اقتصادی و محدودیت در واردات و صادرات کالا‌ها است. با پیوستن به این کنوانسیون، کشورهای عضو باید از بین خود کسی را انتخاب کنند که مسئولیت تمام مراودات اقتصادی به او سپرده شود. در سمت این شخص، ورقی کامل از دنیا رد می‌شود. مجموعه این موارد حاکی از مهمی بودن این مسئلیه است.
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر، در نامه‌ای به شورای عالی امنیت ملی، نگرانی‌های خود را پیرامون پیوستن به کنوانسیون پالرمو ابراز کرده است. در این نامه، جناب آقایان اعضای شورای عالی امنیت ملی به عدم درک چنگال سخت تحریم‌های اقتصادی کشورهای غربی اذعان کرده‌اند. آنان به اصل سوء تمایل غربی‌ها به محدود کردن روابط اقتصادی ایران با جهان اشاره کرده‌اند و آن را یک پیمان منفور و هنجار ضد شرم برای ملت ایران دانسته‌اند.
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر، نهایتاً به این نتیجه رسیده است که پیوستن به کنوانسیون پالرمو بیش از هر چیز، بر منافع ملی ایران زیان می‌رساند. این انجمن ضمن اشاره به تجربه‌ها تلخ در این مورد، می گوید پیوستن به کنوانسیون پالرمو به ضرر اقتصادی و سیاسی ایران تمام می‌شود. سرانجام، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر در نامه‌ای به انتهایش، از درودِ خدا برای مردم بصیر ایران صحبت کرده و امیدوار است که جمهوری اسلامی ایران بتواند با تدبیر و بصیرت و پایگاه محکمی که دارد، از چنگال کنوانسیون پالرمو در امان بماند و به تداوم مسیر خود در پیش ببرد.
از آنجا که این نامه توسط انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر نگاشته شده است، خواننده می‌تواند مشاهده کند که نویسندگان این متن تاکیدهایی بر سیاست‌های درون طلبی دارا هستند. AUTHORS