**سیاه‌چال سیاست برروی خوشحالی‌های هنرمندان**
احمد زیدآبادی فعال سیاسی اصلاح طلب در کانال تلگرامی خودش نوشت: فیلم جعفر پناهی در جشنواره کن به جایزه بهترین فیلم دست یافت. این荣نبرای همه ایرانیان باید یک فرصت عظیم برای خوشحالی باشد، ولی از ظاهر یافه شایعی نیست که این خوشحالی ها به سیل تبریک در راه باشد.
بعضی از دلایل این پدیده متعددی وجود دارد، اما مهم‌ترین آنها سایه سنگین سیاست و منازعات آن برروی تمام شئون زندگی ایرانیان، از جمله هنر است.
در هر جامعه ای و هر طبقه اجتماعی اش، برخی افراد برای این که علایق سیاسی خود را نشان بدهند وارد به منازعات سیاسی می شوند. این منازعات سیاسی خود باعث ایجاد دوستی‌ها و دشمنی‌های بسیاری می شود و بر داوری های ما درباره آثار هنری شخص تاثیر نمی‌گذارد.
جعفر پناهی هم یکی از این هنرمندان است که نه فقط خود رو وارد کار های سیاسی کرده است، بلکه روشی که سیستم اجتماع بر روی افراد مانند او کار می‌کند، حتما جملات تبریکی که در مورد عملکرد او بیان می‌شوند، تحت سایه این مسائل سیاسی بوده اند.
درواقع اگر فیلم جافر پناهی در جشنواره کن حتی شاهکار هنری بی‌مانندی بود، افراد مثله آنکس ها که خود را به راحتی به دلیل سیاست یا منازعه ای در دنیا وارد کردند، این کار را با جوایز آن فیلم انجام داده اند. حال اگر فرض کنید فیلم جایزه دریافت نکرده یا حتی عملکرد بدی داشته باشد، اشخاصی مثل آنهایی که منازعات شخصی رو برای رویارویی با پست های سیاسی یکی از مهم ترین منازعه ها ملقب کرد، همانند طبیعی آنها کار بالا را انجام دادند.
این حقیقت طاقت‌فرسا در زندگی ایرانیان دراین بشریه به حقیقت پیوسته است. اکنون در دنیا همانند هر کشوری در حال توسعه از آن تفکر «یاحسنش وهاکم له ازّ» حکومتی استفاده می کنند. آنها اگر می‌خواهند کسی به هدف و اهداف شان پی ببرد، همه میهنان حتی وقتی این شئونات عادی هر روزه یا از جنبه‌های مختلف مختلف فرهنگی در هر کشور به اجرا در نمی آید، در مقابل نتیجهای سیاسی نمی‌ایستند.