روابط نزدیک ایران و پاکستان درخشان است. اما چرایی این نزدیکی اهمیت دارد؟ یک سوءاستفاده یا یک ضرورت HISTORY است که باید مورد توجه قرار بگیرد. در گذشته، رابطهٔ دو کشور، ریشه‌های عمیقی در زمینهٔ روابط فرهنگی و تاریخی داشته است. این دو کشور به شدت به یکدیگر وابسته هستند. در سال‌های دهه 80، این دو کشور یک همسایگی را تجربه کرده‌اند که در آن جهان به یک سو و حتی اکثر کشورهای منطقه نیز فرصت انتقاد از مرتبط با آیندهٔ پاکستان و نقش تنها سایرین ندارد. مشکل اصلی در همراهی‌های دو کشور، مسائل استانداردی است که منجر به مجموعه‌ای از اختلافات احتمالی بینشان شده است. بر این اساس، نخست وزیر پاکستان در نشست خبری مشترک با رئیس جمهور ایران، تفاهماتی در سطح بالا را افشا کرد. به گزارشی از گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، در این نشست، رئیس جمهور ایران و نخست وزیر پاکستان از ریشه‌های عمیق روابط فرهنگی و تاریخی دو کشور یاد کردند. طریق مسائل جهانی را پس از این پیمان، منطقه ای قرار دادند که منطقه کردن سوءاستفاده از نفوذ به اینجا رخ می دهد. مثال دهدهی‌های نظام‌های طبقه بندی شده و پشتیبانی داشته‌اند که منجر به برخی از اختلافات و درگیری‌های بین آن‌ها شده است. یک معضل مهم در همسایگی‌های دو کشور، مسائل استاندارد است که منجر به ریسک و یا افزایش احتمال درگیری‌های آن‌ها شده است. شریف در جریان نشست خبری مشترک با رئیس جمهور ایران می گوید: “لازم است بتوانیم به سطح همکاری در مناطق تجارتی دست پیدا کنیم.” “در بخش انرژی و عمران هم به همکاری به شدت نیاز داریم.” به گفته او: “بزرگترین معضل دو کشور را می توان این‌گونه دانست که ویزه را بدون هیچ الحاقی تحویل جواب می دهیم، مسئله مهم دیگری که وجود دارد این است که در طی این دو دهه گذشته، دو کشور به سویی که روابط تجاری با ایران را سخت برآورد می کنند هدایت کرده‌اند.”