**ذیالحجه؛ 月 آبرینی اندام شما را با سبزه دشت آورده**
ذیالحجه، یکی از چهار ماه حرام و آخرین ماه تقویم هجری قمری است. این ماه پربرکت علاوه بر آن که مناسک حج در آن انجام میشود، از ماههای پاکیزه سال هم به شمار میآید. در این مدت با احرام به مقام عرفانی قیام کنید.
در فضیلت این ماه همین بس که امام صادق علیه السلام در تفسیر بخشی از آیه ای که خداوند میفرماید «وَ اذْكُرُوا اللَّهَ فی أَیَّامٍ مَعْدُودات؛ و خدا را در روزهایی معین یاد کنید»، میفرماید که منظور از ایام معدودات سه روز یازدهم تا سیزدهم و ایام معلومات (حج22) 10 روز اول ذیالحجه است.
اما آنکه برساخته رسول خدا علیه السلام درباره پاکیزگی این ماه و ارزشمندی آن برای لقا الله است، «مَا مِنْ أَیامٍ أَزکَی عِندَ الله تعالی وَ لاَ أعظَمَ أجراً مِن [فی] خَیرٍ مِنْ عَشْرَ اْلأضْحَی قِیلَ وَ لاَ الْجِهَادُ فِی سَبِیلِ اللهِ، قَالَ وَ لاَ الْجِهَادُ فِی سَبِیلِ اللهِ إلاَّ رَجُلٌ خَرَجَ بِمَالِهِ وَ بِنَفْسِهِ ثُمَّ لَمْیرْجِعْ مِنْ ذَلِکَ بِشَیءٍ؛ پاکترین و پراجرترین روزها نزد خداوند، دهۀ اول ماه ذیحجه است. سؤال میشود “آیا جهاد در راه خدا به پایۀ آن میرسد؟” میفرماید: خیر، مگر اینکه شخصی به جان و مالش خارج شود و دیگر برنگردد.»
هدف از این بازنویسی، شفاف و شفافیت و تلفیق نظرات مختلف میباشد تا فهم هرچه بهتر از ماه لایزال، در زبان تفاهم بیشتر رسیده و پیروزی پیاپی حرکت معرفتی، آمیخته با مودت بیشتر در مسیر طی شده گزارشی بمنظور دست یابی هرچه بیشتر به حقیقت، به پاس درک بیشتر ماه موعود بیان شده است.