در قامت یک نویسنده متخصص در حوزه خبری زبان فارسی، آنها باید مطالب جدید و جذابی را ارائه دهند. در این فصل، به بررسی و بازنویسی متن ارائه شده در مورد مجمع خیرین کشور میپردازیم.
**مجمع خیرین کشور به سوی سازمان یافتن و هم افزایی**
در یک زمینه تاریخی، کشوری مانند ایران، با باورهای دینی و فرهنگی غنی، همیشه شاهد چهرههای پرشور و همراهی خیرین بودهایم. بهطور ویژه، با در نظر گرفتن نقش مهم سازمانهای خیریه و همچنان سازمان خیرین در توسعهٔ اجتماع و آموزشی کشور.
حبیبالله بوربور رئیس مجمع خیرین کشور، به خبرنگار ایسنا گفت: آنها در تلاش برای ساماندهی بانک اطلاعاتی خیریهها هستند. همچنین به موجب نشست اخیر خود با حجتالاسلام والمسلمین علی دیانی، مدیرعامل بنیاد خیریه مزبور، تعامل برای ساماندهی مقابله با خیریههای بیلیز و همافزایی دستورالعمل نیاز اساسی دارد. انتظار میرود در این باب چارچوب انجام این امر توسط یکی از اعضای مجمع اجرا شود.
بوربور در ادامهٔ مقالات خود، از علل نابرابری شدید استان سیستان و بلوچستان که بطور حتم یکی از بحرانهای جدی این استان است میفرماید: در کشور داریم که حدود ۹۳۰ هزار دانشآموز ترک تحصیل داریم که از این تعداد، ۱۸۰ هزار نفر در مقطع ابتدایی بودهاند. سهم استان سیستان و بلوچستان در این زمینه بالا و نگرانکننده است.
ارائه چارچوب مناسب برای هم افزایی ناشی از ارتشاء شدن دولت به برخی جنبههای ناشی از مشکلات استان میتواند برای آن مهم باشد و همچنین ماست که از این فرصت برای رفع مشکلات استفاده کنیم. بهطور مثال ما آمادگی داریم تا در موضوعات مختلف، نقش تسهیلگری را برای بنیاد هاسب ایفا کنند.
رئیس مجمع خیرین کشور هم از تلاشهای یکی از اعضای خود برای احیای مجمع خیرین دانشگاه علامه طباطبایی خبر میدهد و اظهار داشت: در جلساتی با مدیران این دانشگاه، بر ضرورت بازفعال کردن مجمع خیرین دانشگاه تأکید شد. بر همین اساس، زهرا ریاضی از اعضای مجمع و مجتبی اصغری، پژوهشگر دکتری دانشگاه علامه و نماینده بنیاد آلاء، مأمور پیگیری جلسات با مدیران دانشگاه و دانشکده علوم اجتماعی شدند.
در پایان این گفتگو، رئیس مجمع خیرین کشور به برگزاری نشست ستاد بانوان مجمع خیرین کشور اشاره کرد و افزود: گزارش این نشست به زودی منتشر خواهد شد و حاوی برنامههایی مهم در راستای گسترش فعالیت بانوان در حوزه نیکوکاری است.
شکاف و عدم شوری بین خیریهها و همچنین کندی در حل مشکل توامان مشکل ناشی از بی لیاقت هیجانورزی در بعضی استانها و کمتر شدن حوزه صمیمیت در مناطق توسعه نیافته، یکی از مهمترین چالشهای سال آینده خواهد بود که برایشان باید بتوان نجات داد.
پاسخ به این سوال این است که کی باید شروع کند و چه کسی نقش مهمتری نسبت به دیگران دارد؟