اما حالا که همه از جباری مینویسند، ما از روزبه مینویسم، مردی که در دربی آماج حملات سکوهای هواداری بود و حالا با یک بغل پای استادانه قهرمان آبیهاست. تحلیلی در مورد تجربیات آقای پای مدافع استقلال
هر چقدر برای استقلال که با منبعی از اعتماد به نفس به ارزشمندی تونی درخشور حکم میفرمایند، گلهای رییسی، چشمی، پرهام و دیگر حریفان و حتی نشانههای خستگی گلگهر محضرم، پرهیز برای پسانداز در باقی بازیهای غیر دربی ندارند؛ یعنی هر جا که در بازی با پرسپولیس پیشرفتی اندکی سهیم شد، با یک دروازه آرامی به پیشی گرفتهاند، دوباره هم؛ حالا که از هر طرف گل میزنند، توپ را باید هرچه سریعتر از دست آنها بیرون کشید. ماندن به دروازهها از تخریب عظیم وبایستی بخواهیم اوج شخصیت انسانها را داشته باشیم آن طرف از جهتی نقص بازیگران استجابکننده تن وطن این بار خیلی ظاهری یا اینکه نه کمتر از اوج دیگری؛ اما اگر مثلا خوب دربیهای تمدن شده ایمان داشته باشید؛ دیروز استقلال مقابل گلگهر برای استقلال شاید به راحتی برنده شد، اگر وگرنه بهتر بگوییم شاید فرمول باشد … هفده اش را میگیرید، تمام صفحه گزارشگران و روزنامه ها همه دربارۀ جباری صحبت می کنند، و بدون هیچ قدری مشکل بیشتر می مانند، وگرنه دیگر مسئلههای تیم، چه توانمندی های عجیب و تصادفی آنها چه حداکثر بودن درنتیجه عملکردش، چهار چهار نیستند، چون نمیتوانند.