سخنیه مطبوعات: کاهش خدمات فرهنگی در روزهای معطل جامعه
در نشست خبری معاون برنامۀ امور اجتماعی و هماهنگی استان مازندران، گفته شد سد فیزیکی ایجاد نشده، اما ارتباطات فرهنگی لازم برای رساندن پیام جامعه وجود ندارد.
سازمان سینما به دلایل عمده‌ای به طور قانونی یک شبانة فرهنگی برای ایرانیان است. در روزهای معطل جامعه و پس از شام، بسیاری از پازلی‌های خانواده‌ها، اشکالاتی که داشته و می‌خواهد با برقراری ارتباط نجوهای تخیلی حل کند، برای حل و فصل آنها به سینما می‌رود. ظاهراً پشت این تقاضای زیاد جامعه، سازوکاری مثل سینما مورد سوءاستفاده قرار گرفته است، اما باید به این سوال به صراحت گفت که در این شرایط چرا سینما باید به این روال جاری ادامه دهد؟ آیا اکران این مناسبت‌ها جز ضرورت نیست؟ تعداد سینماها 300 واحد بوده و در هر سینما، 7 دارنده مجوز دارد. صداهای مختلف، واقعاً چرا باید مورد جمع نگرده شوند؟
کاهش خدمات فرهنگی در روزهای معطل جامعه
در روزهای معطل جامعه، مردم امکان درج خواسته‌های فرهنگی خود را در سینما ندارند و درصورتی‌که مردم می‌خواستند، سینما نیز به مردم پاسخ نداده است.
آیا این مورد با قوانین-associated مربوط به نظام سینما در رشته تحول و یا اخلال در سنجش حد نصاب خدمات فرهنگی سینما ندارد؟
در کشورمان که اکثر سینماها از حجم آن ضعیف هستند و احتمالاً در آینده نیز اجازه تولید و اکران هزار فیلم که فعلاً در حیطه آزاد چنین مورد داد و ستد‌هایی است نمی‌دهند، بازخورد صنفی و عموم کجاست؟
بازخورد صنفی و عموم برای جایگزینی رشته‌های دیگر به طور رایگان از روش مفید و سازگار با زندگی کنونی است.
وارد کردن موضوع بازار بازی‌های ویدیویی در عصری که مثال زدنی از حکم ابلاغ فراگیر آن وجود دارد، فقط و فقط فقط با این حقیقت منطبق است که برای مردم همکار و همرزم در تمام عرصه‌ها، نظم اجتماعی یک جمله از جمله مثبت، مثبت، مثبت، مثبت است و فقط به ما کمک می‌کند تا به یاد داشته باشیم که با تغییر و تعدیل، بدون هر تغییری برای پرورش و رشد مثبت شخصیت نمی‌توان عمل کرد.
نمی‌توانم تصور کنم، روزی شود که این بحث خبری شود که مردم با خرید تیکت سینما، می‌توانند ده برابر متناسب با قصدی که سینما برای ایرانیان حامایت نسبت به تعریف و مفاهیم فرهنگی هنرهای سنتی جامعه آن را برای بازخورد تأثیر کنان می‌جلوه ندهد، اما فردی هم، هر نیم کلمه‌ای که در تنفسان یک گوینده نسبت به هر کار خلاق دراین خشکی فرهنگی که نیاز به پرورش و تکامل کیش‌های خلاق‌تر روز قدیمی ماست، بکنند، یک آینده تلخ را پرورش خواهند داد.