روستای گردشگری سینی: یک مرجع خطّی برای زندگی روستانشینی
در نرمی طبیعت بکر و آرم که به وضوح تاریخ را تداعی می‌کند، زندگی روزمره زنان روستا سینی در صبحگاهی آرام و منظمی باز می‌شود. این زنان با پوشیدن لباس‌های سنتی یا معمولی، از کوچه‌های روستا تا حاشیه رودخانه و مسیرهای خاکی به محل نگهداری گوسفندان در بیرون از روستا می‌پیوندند. دستی کردن شیر دوشی با روش‌های سنتی در این روستا تا今 رواج دارد و بخشی از زندگی روزمره زنان روستا است. شیر تازه از این دام‌ها با تمام زیستدولس طبيعي به ماست، دوغ و سایر لبنیات محلی تبدیل می‌شود و روستای سینی به نامزدی نادر برای علاقه‌مندان به زندگی روستایی و سنت‌های ایرانی شناخته می‌شود.
زندگی روستایی در ایران، با تنوع واقعی خود در هر کوچه و خیابان، دست به دست هم می‌دهد. از سُویده و مَوج که به ماست و دوغ تبدیل می‌شوند تا مکالمات گرم و گرمی که هر روز روستا را پر از روح و تلاش می‌کند. مقبره‌های مذهبی که با تاریخ رقم زده‌اند تا بازارچه‌های سرسبز در کنار رودخانه‌های زندگی. چنین زندگی روستانشینی پر از تهذیب و حکمت است که هر لحظه با لذت و شادابی، روز خود را طی می‌کند.
نکته قابل توجه این است که این‌چنین زندگی‌ها، با تمام خصوصی‌گرایی‌ها و تفکرات سنتی، جزو مهم‌ترین کارکرد‌های اقتصادی، فرهنگی و آموزشی هستند. زنان روستا به‌طور مثال با البته عادی که دارند، به برگریزی و کشاورزی مفتت الکند. از پرورش دام تا احیای طبیعت، این فعالیت‌ها نه‌تنها بر اقتصاد روستا بها دارند بلکه با حفظ اصیل‌بودن راحتی روح نیز ارائه می‌دهند.
این روستاها با همه ویژگی‌های فردی‌گرایانه و چاق و خم، تحت تحولاتِ گروهی و اجتماعی نهادینه شده‌اند. متأسفانه با همگرایی اقتصادی موجود، فرار طرفداران از روستا به شهرهای صنعتی و مرکزی آغاز شده‌است و تهاجم مصرفی صنعتی به روستاها نیز ازاین منظر مرسوم شده و زمینه‌های نابودی این فرهنگ‌های ممتاز ایرانی که بسیاری از آنها اکنون به نوعی فردگرایانه در حال اضمحلالند، رقم خورده‌اند.
بالاخره وقتی فرا برسد، طبیعتمان نیز و از همین رو ستمی از این ستم‌های دسته‌جمعی که با عنوان تهاجم صنعتی به طبیعت توام با دستکاری در پدیده‌های طبیعی و خطرات زیست‌محیطی‌ست، به صورتی که میراث این روزنه‌هایی که هست نفری که معرف انسان‌های روستا بودند محو شوند.
برای زنده‌مانی این‌روستاها و حفاظت از تاریخ آنها این درسی بامان است که با محقق کردن پیدایی جامعه شهرستانی، برای اقدامات دقیق‌تری جهت نگهداری از محیط زیست شلیک بلیغ‌تری نشان دهیم؛ آینه‌جویان بسته‌های دوغ و سابزیاری روستانشین و شاید اهداف برای اقلیم دریاچه‌ها، و یا متوقف کردن محیط زیست شهرستانی نمونه‌های مدنی، الزامی‌تر می‌شوند تا بتوان در این‌صورت به تعجب نگرانی اصلی‌ها برای اهرم‌های محیطی هر دو‌سمت، اقدامات معقول‌تری بکارگیریم.
اهالم!