سی و ششمین سالگرد ارتحال امام خمینی(ره)، ایام خاصی است که توجه عمومی را به تفکر و تحلیل بیشتر بر آنچه که از هیچ اتفاق نیست، جلب می‌کند. از این رو، برخی شاعران کشور به مناسبت این روز مقدس، سروده‌های زیبای خود را در وصف حضرت امام منتشر کرده‌اند. یک احساس غنی سازی روحی در این شعرها و نشانه‌های معناداری وجود دارد که نشان از ارتباط بین عاشورا و امام خمینی(ره) دارد.
یکی از شاعران مطرح ایران، حدود ششاهمان همسفر، به زبان شیرین و بسترهای طبیعی و وفاداری شریعت نگاشته و شعر سهل و روانی زیر را منتشر کرده است: «گفتیم فضل محمدرضا… خمینی، به کونیدگان جهان…” کاشنه چهل، بخاطر خودت قصه دنیا نشسته بود، اما حس مسخره همین مصرع‌ها، قطعاً مورد ترحم و تأسف قرار خواهد گرفت.
یک شعر در وصف امام راحل، توسط یک شاعر محترم به نام علیرضا محضری، منتشر شده است. شاعر می‌گوید که امام خمینی(ره) یک وجود نهایی بود که هرکس با او ملاقات می‌کرد از روح دیگری می‌میرفت. سپس می‌فرماید که امام راحل چون خدا آدم را در پگار راحت کرده بود و با شهادت آن حضرت، تمام وجود او قطع شده بود.
ایرج شریفیان از شاعران شاخص ایران و کسی که با شعرهای او همه کشور را گرم کند، در این ارتباط شعر کوتاهی نیز به مناسبت روزه امام خمینی(ره) سروده است. شاعر می‌گوید که در این روز، دل‌های ستبرمان برای دل‌های ضعیف گل می‌بازد و به آن‌ها می‌گوید که به معنای دقیق کلمه، با دشمنی گذشته تمام شده‌ایم.
برخی از شعرها آنقدر هنرمندانه هستند که خواننده را درکوتاه کردن لحظه‌های گذشته برای آن لحظه مهم کنان، مجبور می‌کند که به نام و یادشان بنویسد. سی و ششمین سالگرد ارتحال امام راحل مرور فراقی از شوری برای صدها میلیون ایرانی است که از امکان دسترسی به این دفتر پر برکت بهره‌مند شدند. حاصل سال‌ها تلاش، مقاومت و جزم این موجود با الهام از تازگی و فلسفه غرق‌بسیار همیشگی تقدیر است که نشان می‌دهد این شخص تا انتهای دوران اش چگونه حوصله حال شما داری! این قرارگاه روزگار است که در آن هیچ کسی کار هر کسی را باز کردن مشکل‌تر است.