بخش مسکن و ساختمان در سال ۱۴۰۳ با رشدेवल ۰.۵ درصد «رشد» کرد که با هدف برنامه هفتم، یک دنیا فاصله دارد. این گزارش بررسی‌های روندهای رشد تولید بخش ساختمان از سال ۷۱ تاکنون را نشان می‌دهد و ۴پیام مهم برای سیاست‌گذاران دارد. در سال ۱۴۰۲، پس از ۴ سال رکود، رشد مثبت ۳.۶درصدی ارزش افزوده بخش مسکن و ساختمان اتفاق افتاد که تا حد زیادی تحت تأثیر دو پارامتر اصلی قرار داشت: «ساخت‌وسازهای دولتی» و «تحرک نسبی سازنده‌ها».
ریشه‌نمایی روندهای گذشتة بخش مسکن و ساختمان نشان می‌دهد که هر بار تلاش برای بهبود شرایط در این بخش با «شارژ دولتی» و رونق متعارف، و هر بار عدم دسترسی بالای دهک‌های کم‌درآمد به مسکن بر سر چشمه بسیار شدت می‌گیرد. تاریخچه «رشد» بخش مسکن و ساختمان پر از فراز و فرود است. از سال ۷۱ تاکنون، روندهای مختلفی مشاهده شده است، اما رونق در سال ۹۱ با جهش ۴۷.۱ درصدی ارزش افزوده به اوج خود رسید. همچنین، سال ۱۳۹۹ تجربه‌ای دردآور برای بخش مسکن و ساختمان بود که با رشد منفی ۳۵.۴ درصدی ارزش افزوده همراه بود.
بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که اگرچه دولت‌های مختلف تلاش‌های مثبتی برای بهبود شرایط بخش مسکن و ساختمان داشته‌اند، اما STILL باعث نشده‌اند که این بخش بتواند رشد پایدار و مناسبی را تجربه کند. به‌طور کلی، شرایط امروز «رشد» بخش مسکن و ساختمان از سال ۹۸ تاکنون نامناسب است و میانگین رشد ارزش افزوده این بخش در این سال‌ها کاهش‌یافته است.
نOTA اهمیت مدیران بخش مسکن و ساختمان، ایجاد شرایط لازم برای رونق پایدار این بخش است. این امر نیازمند بهبود وضع «۶ متغیر حاشیه‌سود ساختمانی، قدرت خرید خانه‌اولی‌ها با وام مسکن، درآمد شاغلان، بازدهی بازارهای رقیب مسکن، سهم اجاره‌بها از درآمد و نرخ ارز» است. در این مقاله، تلاش شده است که بیانیه‌هایی در مورد مزایای رشد پایدار بخش مسکن و ساختمان، ضرورت توجه به حوادث تاریخی که رونق بخش را متحمل شده‌اند، و نیز موارد لازم برای احیای موتور رشد مسکن و کمک به دستیابی به هدف برنامه هفتم، درهمآمیخته شود.