فضاپیمای ژاپنی رزیلینس که قصد داشت با فرود موفقیت‌آمیز روی سطح ماه به اولین ماه‌نشین خصوصی ژاپن تبدیل شود، ظاهراً فرود سخت روی سطح قمری را تجربه کرده است. این دومین تلاش ناموفق شرکت خصوصی ژاپنی آی‌اسپیس برای فرود روی ماه محسوب می‌شود.
ماه‌نشین رزیلینس که تقریباً ۵ ماه پیش در ماموریت هاکوتو-آر ۲ (M2) با موشک فالکون ۹ اسپیس ایکس از کیپ کاناورال فلوریدا پرتاب شده بود، پنجشنبه ۵ ژوئن در ساعت ۲۲:۴۳ فرایند فرود خود را از مداری در ارتفاع صد کیلومتری از سطح ماه، آغاز کرد. این فضاپیما قرار بود در ساعت ۲۳:۴۷ در نزدیکی مرکز منطقه‌ای معروف به «دریای سرما» فرود آید.
لیورپول دانشگاه، در ایندیانا، آمریکا، گفت: «[رزیلینس] سرانجام سرعتش کم شد، اما نه به اندازه‌ای که فرود نرم داشته باشد.» او حدس می‌زند که علت شکست احتمالی، مشکل سیستمی بوده که در مأموریت قبلی (M1) هم شناسایی و برطرف نشده بود. نیل افزود: «به‌نظر من این مشکل قطعاً قابل رفع است؛ زیرا وقتی این‌قدر به فرود موفق نزدیک شدی، یعنی فقط چند اصلاح جزئی برای مأموریت بعدی لازم است.»
در صورت فرود موفق، رزیلینس قرار بود برق موردنیاز محموله‌های خود ازجمله تجهیزات مخصوص الکترولیز آب و ماژولی برای آزمایش‌های تولید غذا را تأمین کند. همچنین، یک کاوشگر مخصوص مطالعه‌ی تابش فضایی ساخت دانشگاه ملی مرکزی تایوان و یک ماه‌نورد کوچک ۵۴ سانتی‌متری نیز همراه رزیلینس بودند. این ماه‌نورد قرار بود از ماه‌نشین جدا شود تا داده‌های تصویری، مکانی و همچنین خاک ماه (رگولیت) را جمع‌آوری کند.
فضاپیمای رزیلینس ۱۵ ژانویه برفراز موشک فالکون ۹ اسپیس ایکس از کیپ کاناورال فلوریدا پرتاب شد. این موشک همچنین ماه‌نشین بلو گوست از شرکت آمریکایی فایرفلای ارواسپیس را نیز حمل می‌کرد که در تاریخ دوم مارس روی ماه فرود آمد.
رزیلینس برخلاف بلو گوست مسیر طولانی‌تری را برای رسیدن به ماه پیمود. این فضاپیما ۱۵ فوریه یک پرواز گذری از کنار ماه انجام داد و دو ماه را در مدار انتقالی با مصرف انرژی پایین گذراند تا اینکه سرانجام در ۷ مه وارد مدار ماه شد. اوجیه می‌گوید سفر ماه‌نشین طولانی بود؛ زیرا از مسیر کم‌مصرف استفاده شد تا سوخت کمتری برای انتقال از زمین به مدار ماه مصرف شود.
ریچارد دی گرایس، اخترشناس دانشگاه مک‌کواری در سیدنی استرالیا می‌گوید احتمالاً در آینده شرکت‌های خصوصی بیشتری تلاش خواهند کرد تا فضاپیماهای خود را روی ماه فرود بیاورند. او گفت: «به نظر می‌رسد نهادهای دولتی بزرگ مثل ناسا علاقه‌مند به همکاری با شرکت‌های تجاری هستند»؛ زیرا این شرکت‌ها می‌توانند فضاپیماهایی کم‌هزینه‌تر بسازند و پرتاب کنند.
DI Conor دی گرایس پیش‌بینی می‌کند که در آینده، مأموریت‌ها شبیه به پرتاب هم‌زمان رزیلینس و بلو گوست، به‌صورت خوشه‌ای و گروهی پرتاب شوند.