**پایگاه فضایی چابهار؛ برنده اصلی پرتاب‌های فضایی**
به نقل از خبرگزاری سینا، موقعیت مکانی خاص پایگاه فضایی چابهار به الگویی برتر برای پرتاب‌های فضایی تبدیل کرده است. این برتری ها به دلایل فیزیکی و مهندسی جالبی دارند. از منظر فیزیک فضایی، پرتاب کردن ماهواره‌ها از عرض جغرافیایی پایین، به دلیل گردش زمین سریع‌تر، انرژی کمتری نیاز دارد که این امر به کاهش قابل توجه مصرف سوخت و هزینه‌های پرتاب منجر می‌شود.
**گرایش به مسیرهای بدون جمعیت**
جالب است بدانیم که قرارگیری پایگاه کنار اقیانوس هند، امکان هدایت مسیر پرتاب را به سمت مناطق خالی از جمعیت و دریا فراهم کرده است. این البته از نظر ایمنی و کاهش خطر برای مناطق مسکونی از حساسیت بسیار زیادی برخوردار است.
**تسهیل حمل و نقل راهبند**
علاوه بر این، قرارگیری در کنار بندر چابهار، حمل و نقل تجهیزات سنگین و حساس پرتاب را از طریق دریا تسهیل کرده است. این موضوع از نظر لجستیکی و اقتصادی بسیار مفید است.
**راهبرد اصلی؛ مدارهای پایین زمین**
هدف اصلی پایگاه فضایی چابهار، مدارهای پایین زمین (LEO) است. این مدارها در ارتفاع ۱۶۰ تا ۲۰۰۰ کیلومتری از سطح زمین قرار دارند. مزایای زیادی را به همراه دارند. از جمله، هزینه‌های اجرایی کمتر برای پرتاب است که نیاز به انرژی و سوخت کمتری را در پی دارد و زمان تأخیر در انتقال داده را نیز کاهش می‌دهد.
**برنامه فوری»
اجرای این برنامه ها فرصت ویژه‌ای برای ایران برای بسط صنعت فضایی خود ایجاد می‌کند. از آنجایی که مدار LEO برای تعیین تحویل داده و پرتاب به داخل مرزهای ایران در پلانات بین‌المللیم شدنی است، افزایش آن می‌تواند از بالقوه‌ترین مزایای وابستگی به دلار آمریکا را برای کشور کاهش دهد.