**پروندهها و الگوهای باجگیری رسانهای در جهان**
باجگیری رسانهای یک پدیده قدیمی و پیچیده است که در طی اعصار مختلف و با حضور رسانههای مختلف، شکلهای گوناگونی به خود گرفته است. در این مقاله، ما به چندین پرونده تاریخی و پیشفرض از باجگیری رسانهای اشاره میکنیم، همچنین سیاستها و سازوکارهای نظارتی جوامع غربی در مقابله با این پدیده را بررسی میکنیم.
**پروندههای باجگیری رسانهای**
۱- **پرونده TheDirty.com و باجگیری**
سایت TheDirty.com یک سکویออนไลน بود که به کاربران اجازه میداد تصاویر افترا پراکنی کنند. اما به تدریج هدف سودجویانه پشت این سایت نمایان شد. مالک و بنیانگذار این سایت از طریق افشاگری اهداف سودجویانه در ازای حذف تصاویر به پول در میآورد یا برای مردم معامله میکرد.
۲- **پرونده Project Veritas و عملیات فریب رسانهای**
گروه Project Veritas بارها متهم شده که با استفاده از دوربینهای مخفی و ساچمهزنی مردم را به اشتباه میبرد و بعد به آنها要求 میکند که سکوت کنند یا عقبنشینی کنند. علیرغم این کار، در برخی موارد مقامات ادعا کردهاند که هدف اصلی این کار بدست آوردن اعتماد برای ازدسترفتن کسی در ازای پول بود.
۳- **پرونده American Media Inc و جف بزوس**
شرکت MEDIA Inc در سال ۲۰۱۹ اعلام کرد که در حال اخاذی از جف بزوس CEO شرکت AMAZON میباشد. جف بزوس صریحاً اعلام کرد که شرکت American Media Inc، سوءاستفاده از وی کرده و ادعا میکند که تصاویر خصوصی او را منتشر میکند مگر آنکه وی اعلام کند که پوشش این نشریه در مورد زندگی شخصی او سیاسی نبوده است.
۴- **پرونده راجر ایلز و رسوایی جنسی راجر ایلز**
راگر ایلز، رئیس سابق Fox News، به سوء استفاده جنسی از کارمندان زن متهم شده است. در طول سالها، فاکس نیوز به پرداخت پولهای کلان به زنان متهم شده و در عین حال به تهدید به افشاگری و مانع شکایت قانونی شدن نیز تبدیل شده است.
۵- **پرونده News of the World (بریتانیا) و شنودهای غیرقانونی**
News of the World در سال ۲۰۱۱ رسوایی telefon hacking(هک کردن خطوط تلفن) را رقم زد. خبرنگاران این روزنامه با هک کردن خطوط تلفن، اطلاعات خصوصی افراد را در اختیار داشتند. با این حال، برخی گزارشها نشان میداد که خبرنگاران این روزنامه در تلاش برای نفوذ به این افراد بودند.
**سازوکارهای نظارتی در جوامع غربی**
متأسفانه باجگیری رسانهای در جوامع غربی اگرچه بهطور رسمی در قوانین ممنوع است، اما در عمل بسیار متداول است. فلسفه قوانین موجود در ایالات متحده بر مبتنی بر آزادی مطبوعات و پاسخگویی قانونی است. با این حال، سازوکارهایی برای مقابله با سوءاستفاده رسانهای وجود دارد:
تقدیر به قوانین افترا: اگر رسانهای در انتشار مطالب کذب که زیان عمده به فرد وارد میکند، موثر است، فرد میتواند شکایت حقوقی بشنود.
قوانین فدرال علیه اخاذی (Extortion): اگر جراحتی از طریق تهدید انتشار دادههای خصوصی در مقابل پول یا امتیاز صورت گیرد، آن فرد به قانون خشونت یا اخاذی جرم شناخته میشود.
نهادهای حرفهای نظارتی: امروزه نهادهای حرفهای نظارتی نقش بزرگی در جلوگیری از سوءاستفاده رسانهای بازی میکنند. برای مثال Society of Professional Journalists و Press Council به توجه به این ارتباط برخورد میکنند.
**نمونههای سنتی و کلاسیک باجگیری رسانهای**
این نمونهها نشان میدهند که باجگیری رسانهای فاقد زمان و مکان در استقرار و رواج میباشد:
روزنامه Daily Mail و باجگیری از چهرههای سیاسی (دهه ۱۹۳۰)
مجلات زرد آمریکایی (Yellow Journalism) و فساد اخلاقی در دهه ۱۹۲۰
ویلیام راندولف هرست و افکار عمومی در جنگ آمریکا-اسپانیا (۱۸۹۸)
**مجموعه نهایی**
باجگیری رسانهای نه تنها یک پدیده محدود به عصر دیجیتال نیست، بلکه تاریخچه متعاقب آن رسانهها را نشان میدهد که به احترام به حقیقت یا منافع دیگران قربانی شوند. از طرف دیگر تجربه جوامع مدرن نشان میدهد که تعامل مضاعف از قوانین مشخص، نهادهای ناظر مستقل و فشار جامعه مدنی ضروری است.