از دیرباز حیوانات برای توسعه علم نقش به سزایی داشته‌اند. آنها در آزمایش ایمنی غذاها و داروها به کمک می‌آیند. با این حال، حیوانات همیشه بهترین راه برای مطالعه نحوه تعامل اینها با انسان‌ها نیستند. این امر بسیاری از دانشمندان را به مطالعه جایگزین آنها سوق می‌دهد.
رفتار حیوانات بر این مسئله تکیه دارد که حیوانات با کارکرد و ساختمان بافت و اندام خود نشان می‌دهند که اگر یک دارو یا غذا را به یک انسان بدهیم، همان اتفاق می‌افتد. بسیاری از بیماری‌های ما در بخش‌های خاصی از بدن وقوع می‌کند. مثلاً بیماری ایدیوپاتیک پارکینسون در مغز اتفاق می‌افتد. استفاده از مدل‌های حیوانات در این زمینه می‌تواند به این نتیجه بینجامد که داروها در سطوح مختلف مغز مؤثر باشند که این از لزوم جمع‌آوری یکملیون نمونه پخته شده است.
کاهش رفاه حیوانات یکی از دلایل جایگزینی آنهاست. پرهزینه بودن و رشد آنها زمان زیادی می‌برد. اگر شما در بحث از دارو برای سرطان مطالعه می‌کنید و می‌خواهید پیشرفت داشته باشید، یا دارو‌های هسته‌يی برای سرطان ایجاد کنید که به نبود این دارو در بدن منجر شوند، صحبت در مورد سلامتی حیواناتی که ممکن است هزاران کیلوگرم وزن داشته باشند، محل تعجب است. بعلاوه غذاها و داروهایی که در انسان باعث مرگ می‌شوند، بعضی از حيوانات نیز ممکن است آن را با خود حمل کنند و بعد به فرد ناقل بیاید و علت اصلی ایجاد بیماری از دست بیفتد.
امروزه از دانشمندان خواسته می‌شود بهترین روش‌های موجود را پیدا کنند که ممکن است شامل حیوانات آزمایشگاهی نباشد. آنها در حال توسعه راه‌هایی برای پیشبرد تحقیقاتی هستند که فراتر از حیوانات آزمایشگاهی است.
دانشمندان هر روز در حال کار بر روی راه‌هایی برای اکتشافات بهتر هستند. یکی از این راه‌ها اکتشاف «هوش مصنوعی» است. از طریق این پیشرفت‌ها دانشمندان می‌توانند جایگزین حیوانات آزمایشگاهی شوند. بر اساس پیشرفت‌های اخیر، «هوش مصنوعی» می‌تواند از آزمایش‌های کسری از زمان از بین برود. پیشرفت‌های جدید در این زمینه به این معنی است که می‌توانیم از قدرت «هوش مصنوعی» برای نقظه‌یی خود استفاده کنیم که می‌تواند به صرفه‌جویی در آزمایش‌ها و کارهای انسانی کمک کند.
همچنین «هوش مصنوعی» توانایی پیش‌بینی دارد که انسان‌ها چگونه به یک دارو یا محصول واکنش نشان خواهند داد. این می‌تواند نیاز به آزمایش ترکیباتی را که ممکن است مفید نباشند یا مشکلاتی ایجاد کنند را از بین ببرد. بر اساس «هوش مصنوعی»، برای بررسی سمیت یک ترکیب، ما می‌توانیم ۱۹۰ هزار ماده شیمیایی را شناسایی کنیم و چند انگشتمان را نیز بزنیم، نه اینکه آنها را روی یک حیوان آزمایش کنیم. امروزه دانشمندان با کمک «هوش مصنوعی» در کمتر از یک سال دو واکسن کووید-۱۹ را توسعه دادند. از این رو «هوش مصنوعی» می‌تواند جایگزین برخی از حیوانات آزمایشگاهی شود. در آینده این سامانه می‌تواند برای پیش‌بینی عوارض جانبی داروها در افراد یا بهترین دوز برای استفاده، به کار رود.
در طول مدت‌های نزدیک بشر به جای استفاده از حیوانات کامل از «اندام‌های روی تراشه» استفاده خواهد کرد. دانشمندان این اندام‌ها را به طور مستقیم روی تراشه چاپ می‌کنند. این تراشه‌ها سپس پاسخ‌های اندام‌ها یا سایر بافت‌ها را تقلید می‌کنند. پیشرفت‌های اخیر نشان می‌دهد که ممکن است ما روزی یک بدن روی تراشه داشته باشیم. پیشینیان ما از اینکه یک کبد، یک ریه یا مغز بر روی تراشه می‌توانند طراحی شوند، مجذوب هستند. این امیدی را ایجاد می‌کند که روزی با استفاده از این تراشه‌ها، آزمایش‌های انسان از حیوانات حذف شوند.
این پیشرفت‌ها را می‌توان در یک جمله خلاصه کرد: بشر آینده سر وصورت نوینی از آزمایش‌های حیوانی خواهد داشت که توسط یک تراشه صورت می‌گیرد. با این تفاوت که در این آزمایش‌ها هیچ حیوانی مورد نیاز نیست. در آینده، «هوش مصنوعی» جایگزین برخی از حیوانات آزمایشگاهی شود. از این رو ما فردا از تراشه‌هایی بافت‌ها را خیلی ساده و سریع تر می‌توانیم تست کنیم. این نکته مهم است که ما به جای بیان اینکه انسان‌ها دلیل تفاوتی نسبت به حیوان‌ها ندارند، باید روی این موضوع کار کنیم که روزی ناخودآگاه تمام حیوانات ناقص باشند. با این فرض احتمالاً با یک تراشه می‌توانیم سریعترین و مقرون به صرفه‌ترین راه آزمایش‌ها را مطابق خواست علوم جهان هرم مدرن را داشته باشیم.