در روزهای گذشته، گزارش‌هایی مبنی بر این بود که ایران در تلاش است نام یکی از خیابان‌های تهران را تغییر دهد. این خیابان که به نام «خالد اسلامبولی» نامگذاری شده بود، مربوط به یکی از اعضای گروه جهاد اسلامی مصر است که در سال ۱۹۸۱، رئیس‌جمهور مصر، انور سادات را ترور کرد. این اقدام در زمانِ دولتِ اصلاحات در ایران計劃شده بود تا روابط ایران و مصر را بهبود بخشد، اما در آن زمان به اجرا در نیامد.
اما چرا ایران در این پیگیر این نامگذاری جدید است؟ ظاهراً این گام با هدف بهبود روابط ایران و مصر رخ‌داده است. این کار معنا دارد که ایران مسیر تحول در روابط بین دو کشور را پیش می‌رود. این تحول ممکن است ابتدایی‌بودن آن را در پی داشته باشد، اما می‌تواند در آینده به یک قدم جرئی در روابط بهتری برای دو کشور منجر شود.
در قرن میانه و اواسط، روابط ایران و مصر چندین بار بوده است که در یک دوره خاصی، رابطه ما بین دو کشور مشقت‌زدایی شده است. در سال ۲۰۱۱، پس از revolution، روابط ما به شدت داغ‌فروشی بود، اما با پیروزی انقلاب همچنین، به شرایط سابق بازگشتیم. چند ماه قبل، همچنان در کاهش تعاملات بودیم. با این حال، در حال حاضر شاهد اولین کلام رسمی این رابطه هستند که به طرفی نقاط عطف تاریخی را نشان می‌دهد.
همان‌طور که این اقدام نشان می‌دهد، این یک تغییر در توافق با آغاز یک عصر جدید در روابط دو کشور است. به نظر می‌رسد که این اقدام برای هر دو طرف به کار مثبتی دارد. این همچنین نشان می‌دهد که استقلال و خوش‌بینی مصر به قدرت‌های بزرگ کمتر است.
حالا این پرسش است که آیا این تغییر نام فقط یک حرکت تعقبی است؟ آیا این اولین گام در اصلاح روابط دو کشور است؟ و آیا ما به هر حال امیدواریم این یک قدم صلح‌جو را در این موضوع تقویت کنیم؟