در این روزهای اخیر، شایعات زیادی درباره آزادی سپیده قلیان، فعال حقوق بشر و خواهر مهدی قلیان، از زندان اوین به گوش می‌رسد. مهدی قلیان، برادر سپیده قلیان، در صفحه اینستاگرام خود خبر از آزادی خواهرش از زندان اوین داد و نوشت: «خواهرم سپیده، پس از وقفه‌ای چند ماهه امروز آزاد شد». این خبر با این سؤال همراه است که چرا این آزادی چند ماه پس از وقوع اتفاقات مربوط به اتهام‌های سپیده قلیان میسر شده است.
بر اساس سابقه ای که سپیده قلیان در عرصه حقوق بشر دارد، می‌توان نتیجه گرفت که آزادی او نیازمند @}(Utils ه}<{ utilityهای خاص و تأکیدات مازاد باشد. طبیعی است که فعالیت‌های خیریه سپیده قلیان یکی از مهم‌ترین عوامل آزادی او بود. از این‌رو، اکثر فعالان حقوق بشر می‌توانند از این روش برای خود توفیق یابند. به‌طور مثال، آزادی هایرتا رفیعی، فعال حقوق بشر و مادر یکی از سربازان در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸، پس از چند ماه هم‌چنین از زندان خود آزاد شد. رفیعی در آن زمان برای برکناری مجرمین بازار مواد مخدر و پلیس، قصد آزادی سربازان را داشت و بعد از سه روز کلیه اتهامات علیه این مادربزرگ رقم خورد. سپیده قلیان تاکنون به نظر می‌رسد که در تمام مدت در زندان باشد و ولی لاف در کنار خانواده و همکارانش باشد. گفته می‌شود او به اتهام اقدامات علیه امنیت ملی به مدت 4 سال و 8 ماه در زندان اوین محکوم شده بود. ظاهراً دلیل آزادی او نیز همانند حقیرتا رفیعی، فقدان سندی است که آزادی او را تضمینی کند. آیا باید به این روش های مشابه امیدوار شد؟ یا باید برای امیدواری به آزادی همه فعالان حقوق بشر به تمامی نیازهای آنها رسید؟