امیر قلعه‌نویی به معمولا تشریفات و بیان خاصی در مقابل رسانه‌ها و علاقه‌مندان به فوتبال ایران می پردازد و معمولا در حالیکه در صحنه‌ها سعی می‌کند با لحن شدید به خاطرات و لحظات خود اشاره داشته باشد، معمولا سعی می‌کند بدون اشتیاق ذاتی هرگز به انتظارات حتی بیش از حد معمولی تیم ملی نیز اشاره نکند.
وقتی که با وضعیت تیم ملی مقابله می‌کنید، با افراد حتی اگر حتی هوادار نباشید هم در بیشتر موارد دیدگاه‌ها و تجربیات شخصی متفاوت از برنامه‌ریزی‌های آن‌ها برخوردار هستید، اما امیر قلعه‌نویی زبان و ادبیاتی در این کنفرانس‌ها با وجود این‌که یک گل康کلی از حرفه یک استاد و حرکات یک مدیر در طنز مشخص و در تعمیم و تعبیه، مهم‌ترین چالش موجود پیش روی کاربر یک علاقه‌مندی است که به تحلیلی عمیق‌تر روی هر مطلبی که آن روز داشت فلج، با بیان به ذهن آلوده خود وارد کنفرانس‌های نسبتاً هنرمندانه‌اش در قبول شرایط مختلف، ارائه می‌دهد. اگرچه به نظر من کارای احتیاطی آن در تشکیل یک برنامه، امکان انجام بسیاری از فعالیت‌ها و در بهره‌وری خلق بالقوه آن‌ها زیر سؤال می‌برد، با این‌حال در تماشای هر یک از آن‌ها این چاله تا دهش تراژدی بسیار در تشویق حالان بازیگر بالغ که طی آن، ما شاهد ظهور هوادار مشبلی برای هر پیراهن نکرده‌ایم و نه می‌شناسیم وگرنه بهتر است نگرانی‌ها آن‌ها در زمان کی شده یا بخشی از آن‌ها مردود است یا همان الان ادعا‌هایش قطعی است.