در این مرحله، با هدف ارائه تحلیلی عمیق و بینش‌های منحصر به فرد، اصلاح متن به صورت زیر مورد نظر است:
اولاً، از شمار سورهای متن کاسته می‌شود و درون‌مایه‌های اصلی به نمایندگی از آیروانی، سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران، تحت جناحی احتمالی صورت می‌گیرد. همچنین، بر جنبه‌های اظهارات نماینده ایالات متحده در شورای امنیت در تاریخ ۲۴ ژوئن ۲۰۲۵، که از توابع دبیرکل و اعضای شورای امنیت، و نیز رأی توافق شدنی با اعضای غیر مقیم همراه بود، تمرکز است.
دوا، توجه به جنبه حقوقی و تاریخی مسئله بیشتر نمایان است. نکتهٔ مهمی که در این زمینه مهم است، وجود قطعنامه ۳۳۱۴ مجمع عمومی سازمان ملل متحد است، که هرگونه اقدام پیشگیرانه از توسل به زور را به مثابه‌ای از «اقدام‌های تجاوزکارانه» می‌داند.
سوماً، جنبه تاریخی قطعنامه ۴۸۷ شورای امنیت در تاریخ ۱۹ ژوئن ۱۹۸۱ مرتبط با بمباران رآکتور هسته‌ای «اوسیراک» عراق توسط رژیم اسرائیل نیز قابل توجه است. این قطعنامه بند‌های مختلفی را شامل می‌شود که از جمله آن در بند «حمله نظامی رژیم اسرائیل را که آشکارا ناقض منشور سازمان ملل متحد و هنجار‌های رفتاری بین‌المللی است، محکوم می‌کند» وجود دارد. تدوین قطعنامه این دسته از موارد مهم می‌باشد.
نکتهٔ مهمی که در این متن وجود دارد، مربوط به جنبه تاریخ‌نگاری و حقوقی مرتبط با قضیهٔ اسرائیل و حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران در تاریخ ۲۱ ژوئن ۲۰۲۵ است. دراین رستا، اعضای شورای امنیت و دبیرکل باید به مثابهٔ اصیل‌ترین نهادها در مرتبط با حقوق بین‌الملل، نقض ماده ۲ (۴) منشور ملل متحد و قطعنامه ۲۲۳۱ (۲۰۱۵) و ۴۸۷ (۱۹۸۱) شورای امنیت را محکوم کنند.
در این راستا، با تأکید بر جنبه تاریخی و حقوقی مرتبط با این موضوع، وجود قطعنامه‌های متعدد کنفرانس عمومی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، از جمله قطعنامه‌های GC (XXIX) /RES/۴۴۴ و GC (XXXIV) /RES/۵۳۳ مهم می‌باشد. این قطعنامه‌ها به شکلی صریح و غیرقابل‌تفسیر، مجدد، هرگونه حمله مسلحانه یا تهدید به حمله علیه تأسیسات هسته‌ای با اهداف صلح‌آمیز را به مثابه نقیض جدی حقوق بین‌الملل معرفی کرده‌اند.