در گزارش اخیر در مورد عملکرد سازمان اورژانس در جنگ با رژیم صهیونیست، رئیس سازمان اورژانس ایران اظهار داشت که نیروهای اورژانس در خلال ۱۲ روز جنگ در شیفتهای 48ساعته کار و تنها 24 ساعت تعطیلی، ماموریتهای متعدد را انجام دادند. درحالی که این ماموریتها در شرایط جنگی پیچیده و با تهدید فوری و خطر وجود داشت.
دلایل این پیچیدگیها را میتوان برشمرد:
1. **تیررسنشدن به نقاط مورد حمله**: شرایط جنگی به طوری بود که یک دفعه 10 یا 20 نقطه در یک استان مورد حمله قرار میگرفت که تقسیم نیرو و اعزام آنها کار راحتی نبود.
2. **بار سنگین بر بیمارستانها**: مواجههٔ بیمارستانها با بار اضافی به دلیل جنگ، مشکلاتی ایجاد کرد که فقط اورژانس در ابتدای این تخریبها تنها پاسخگوی این نیاز بود.
3. **مهاجرت مردم به سایر شهرها**: عدهای از هموطنان از تهران به سایر شهرها مهاجرت کردند که این مسئله باعث شد جمعیت یک شهر کوچک به یک باره زیاد شود که اورژانس این نیاز را نیز مواجه شد.
4. **ضرورت خدمات ویژه**: انفجارها علاوه بر آوار، صداهای مهیبی نیز دارند که این مسئله باعث میشد سالمندان، کودکان، زنان باردار و افراد با بیماریهای زمینهای، نیاز به خدمات ویژه داشته باشند که اورژانس نیازهای این افراد را نیز پوشش میداد.
5. **تولید دارو**: توزیع دارو نیز بر اساس نیاز هر شهر مجددا انجام شد، به طوری که سهمیه دارو بعضی شهرهای کم جمعیت به شهرهای پرجمعیت تعلق گرفت تا کمبود دارو نیز ایجاد نشود.
برخی از اقدامات سازمان اورژانس به منظور پاسخگویی به این نیازها عبارتند از:
1. **اسکان دوباره درخواهان خاک**: پس از تخریب مراکز اورژانس در شهرهای تحت فاجعه هم اورژانس بازسازی و تدارک وضعیت خود را به طرز مؤثر رویآورد.
2. **چاپجدای قرصهای ملاقات**: اورژانس قرصهای ملاقات از آنتن تلوزیون برای همگان در فضاهای جمعی پخش کرد که مردم بعد از گذشت چند ساعت میتوانستند به مراکز بهداشتی برسند.
3. **تکمیل عطراسازی درمانگاه**: هیچ خسارت فاجعهای به مراکز درمانگاه پلی کلینیک اورژانس وارد نشده است و متأسفانه باز نخواهد بود.
4. **پاسخگویی به افراد حساس**: 1000 برجه تدارک تجهیز که 3 دستگاه انباردار انیمار بین حملههای هوایی برای افراد تحویل شد از جمله عثر شوک و تست هدف را عوض خواهند کرد.
سرانجام پس از مدتها ادامه خشونتها، کمی به آسایش دادیم که سرنگ نا دیدهها هم خاموش شد و سیستم پزشکی ما تکمیل شد.