با دورتر شدن ماه از زمین به مرور زمان، طول روزها به‌طور متوسط افزایش یافته است؛ اما در سال‌های اخیر، دانشمندان تغییراتی را در چرخش زمین گزارش کرده‌اند. آن‌‌ها در سال ۲۰۲۰ دریافتند که از زمان آغاز ثبت داده‌ها در دهه ۱۹۷۰، زمین سریع‌تر از هر زمان دیگری در حال چرخش است. به‌نقل از وب‌سایت تایم‌انددیت، کوتاه‌ترین روز ثبت‌شده تاریخ در ۱۵ تیر ۱۴۰۳ رخ داد که ۱٫۶۶ میلی‌ثانیه کمتر از ۲۴ ساعت بود.
حدود یک تا دو میلیارد سال پیش، یک روز زمینی ۱۹ ساعت بود
به‌گزارش لایوساینس، در تاریخ‌های ۱۸ تیر، ۳۱ تیر و ۱۴ مرداد ۱۴۰۴، ماه در دورترین فاصله‌اش از استوای زمین قرار خواهد گرفت که این موضوع نحوه تأثیرگذاری گرانش آن بر محور زمین را تغییر می‌دهد. زمین را مانند یک فرفره‌ی در حال چرخش تصور کنید؛ اگر فرفره را از وسط بگیرید و بچرخانید، سرعت چرخشش کمتر از زمانی است که آن را از بالا و پایین بگیرید و بچرخانید.
زمانی که ماه به قطب‌های زمین نزدیک‌تر می‌شود، چرخش زمین سریع‌تر می‌گردد و در نتیجه، روزها کوتاه‌تر از حد معمول می‌شوند. این نوسان‌ها قابل انتظار هستند، اما پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهند که فعالیت‌های انسانی نیز در تغییر سرعت چرخش زمین نقش دارند. پژوهشگران ناسا محاسبه کرده‌اند که جابجایی یخ و آب‌های زیرزمینی که با تغییرات اقلیمی مرتبط است، طول روزهای ما را بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ به‌طور میانگین ۱٫۳۳ میلی‌ثانیه در هر قرن افزایش داده است.
بیشتر بخوانید:
رویدادهای منفرد نیز می‌توانند بر چرخش زمین تأثیر بگذارند: زلزله سال ۲۰۱۱ ژاپن طول روز را به اندازه ۱٫۸ میکروثانیه کوتاه‌تر کرد. حتی تغییر فصل‌ها نیز روی چرخش زمین اثر دارند. ریچارد هلم، زمین‌فیزیک‌دان دانشگاه لیورپول، به لایوساینس گفت: «در نیم‌کره شمالی خشکی بیشتری نسبت به نیم‌کره جنوبی وجود دارد. در تابستان نیم‌کره شمالی، درختان برگ درمی‌آورند که این باعث می‌شود جرم از سطح زمین به بالای سطح زمین (دورتر از محور چرخش زمین) منتقل شود.»
سرعت چرخش هر جسم متحرک، تحت تأثیر توزیع جرم آن است. همان‌طور که یک اسکیت‌باز زمانی که بازوهایش را به بدن نزدیک می‌کند سریع‌تر می‌چرخد و با باز کردن بازوها سرعتش کاهش می‌یابد، زمین نیز هنگام جابجایی جرم از مرکز به بیرون در تابستان، کاهش سرعت چرخش را تجربه می‌کند؛ بنابراین طول روز افزایش می‌یابد. البته در روزهای موردبحث، ساعت‌های ما همچنان ۲۴ ساعت را نشان خواهند داد. این تفاوت در سطح فردی قابل‌تشخیص نیست.
تنها زمانی ممکن است تغییری در مناطق زمانی ایجاد شود که اختلاف بین طول یک روز بیش از ۰٫۹ ثانیه یا ۹۰۰ میلی‌ثانیه باشد. اگرچه چنین چیزی هرگز در طول یک روز واحد اتفاق نیفتاده، در طول سال‌ها، ساعت‌های ما به‌تدریج از موقعیت واقعی زمین عقب یا جلو می‌افتند. این روند توسط سرویس بین‌المللی چرخش زمین و سیستم‌های مرجع (IERS) پایش می‌شود و در صورت لزوم، برای هماهنگ‌سازی مجدد، یک «ثانیه کبیسه» به زمان هماهنگ جهانی (UTC) اضافه می‌کند.
source