پس از اینکه شرکت‌کنندگان یک چرخه‌ی تعریق و خنک‌شدن را پشت سر گذاشتند، لایه‌ای از نمک‌ها روی پوستشان باقی ماند. وقتی چرخه گرم‌شدن دیگری آغاز شد، نمکی که روی پوست باقی مانده بود، باعث می‌شد عرق سریع‌تر و راحت‌تر روی پوست جمع شود و لایه‌ای از عرق دوباره تشکیل شود.
طبق توضیحات نویسندگان، وقتی در مرحله دوم گرم‌شدن، عرق به لبه منافذ پوست می‌رسد، با نمک‌هایی که اطراف منافذ جمع شده‌اند، تماس پیدا می‌کند و جذب آن‌ها می‌شود. همین امر باعث می‌شود عرق به سرعت روی این نمک‌ها پخش شود و لایه نازک عرق سریع‌تر روی پوست تشکیل شود.
پژوهشگران قصد دارند در آینده به بررسی این موضوع بپردازند که عرق کردن در نقاط مختلف بدن، هنگام انجام فعالیت‌های متفاوت و در سنین مختلف، دچار چه تغییراتی می‌شود. آن‌ها معتقدند مطالعه آن‌ها با افزایش دانش ما درباره‌ی نحوه تعریق انسان در مقیاس کوچک، می‌تواند به بهبود روش‌ها و فناوری‌ها در حوزه‌هایی مثل تشخیص‌های پزشکی، طراحی پارچه‌ها و ساخت حسگرهای پوشیدنی کمک کند.
مطالعه در مجله‌ی Journal of The Royal Society Interface منتشر شده است.
source