۴۰ روز از جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل می‌گذرد. چه در روزهای پرآشوب جنگ و چه در روزهای بعد از آن، هنرمندان موسیقی احساساتشان و همراهی‌شان را با مردم سرزمینشان با ارایه هنرشان نشان دادند.
سحر طاعتی: هنرمندان حوزه موسیقی در روزهای پرالتهاب در خیابانها ساز زدند و نگذاشتند امید از بین برود و برخی در خلوتشان موسیقی ساختند و در فضای رسمی و غیررسمی منتشر کردند و برخی دیگر با نوشته‌هایشان گرما و آرامش را برای مردم به ارمغان آوردند.
اما یکی از واکنشهای جهانی به کشتار و حمله رژیم صهیونی به خاک کشورمان و کشتار بی گناه کودکان و مردان و زنان کشورمان، پیام صلحی بود که پیمان ناصح پور نوازنده با سابقه تنبک رسانه ای کرد. او در پیامش از همه کوبه ای نوازان جهان دعوت کرده تا با اجرا در خیابان ها، پارکها و میدان های عمومی برای برقراری صلح و پایان جنگ در جهان بنوازند.
به گفته او آرزوی صلح، احترام به حقوق بشر، خوشبختی خانوادگی و اشتیاق به زندگی‌ای امن و مطمئن، اینها امیدهای جهانی‌اند که ما را به هم پیوند می‌دهند. آنها مرزها، فرهنگ‌ها و زبان‌ها را پشت سر می‌گذارند و به ما یادآوری می‌کنند که همه در انسان بودن مشترک هستیم.
ناصح‌پور در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرگزاری سینا گفت: به همین دلیل، بنده از همه‌ی کوبه‌ای نوازان جهان دعوت می‌کنم تا برای صلح در خیابانها، پارکها و میدان‌های عمومی بنوازیم.
این نوازنده درخصوص این پیام و دعوت از نوازندگان برای برقرار صلح گفت: اواخر دهه هفتاد که دانشجوی فوق لیسانس دانشگاه تهران بودم، در اینترنت به دنبال اطلاعاتی در خصوص طبلای هندی بودم اما مسئله ای که نظرم را جلب کرد، نبود هیچ اطلاعاتی درباره تنبک ایرانی بود. از همان زمان شروع به انتشار یکسری مطالب به انگلیسی جهت معرفی سازهای کوبه‌ای ایران به دنیا کردم. بعد از آن متوجهِ فعالیت گروه‌هایی از طبل نوازان شدم که به صورت دسته جمعی تلاش داشتند که محبت، صلح و دوستی را بین آدم‌ها بیشتر کنند و شعارشان هم در آمریکا این بود (Drums Not Guns) به معنی «طبل‌ها نه اسلحه‌ها».
وی ادامه می دهد: اینها افرادی بودند که با خرید و فروش اسلحه به صورت آزاد در آمریکا مخالف بودند و اعتقاد داشتند فروش آزاد اسلحه ها می تواند منجر به مشکلاتی در جامعه آمریکا بشود. در شروع جنگ آمریکا و عراق، جنگی که به منجر به اشغال نظامی عراق شد؛ دوباره نهضت هایی برای ترویج صلح آغاز به کار کردند و شعارشان هم این بود (Drums Not Bombs) به معنی «طبل‌ها نه بمب‌ها» و از این طریق نسبت به کشتار انسانهای بیگناه در عراق اعتراض داشتند و من هم وقتی چنین نهضتی را دیدم متوجه شدم که ما هم می توانیم از ساز و موسیقی ایرانی بویژه تنبک و دایره و دف برای ترویج صلح استفاده کنیم و همین موضوع باعث شد که بنده هم در همراهی با تمامی نوازندگان کوبه ای دنیا تنبک بنوازم و آنها را در تلاش برای آزادی فرشید فرجی، مستندساز ایرانی، که به اشتباه توسط ارتش آمریکا در عراق دستگیر شده بود کمک کنم. خوشبختانه همین موضع گیری‌ها باعث آزادی او شد.
ناصح پور در ادامه می گوید: مسلما موسیقی می تواند به تلطیف روح انسانها کمک کند و در ترویج صلح موثر باشد. اگر تمام کارهایی که من انجام دادم هیچ تاثیری نداشته باشد اما باعث شده باشد که هموطن خوبمان آقای فرشید فرجی از زندان آزاد شود و به وطن خودش بگردد من به نتیجه ای که به دنبالش بودم رسیده ام.
فرزند زنده‌یاد استاد نصرالله ناصح پور در ادامه می افزاید: من معتقدم یادآوری زیبایی صلح همیشه جالب است و بایستی این کار را در هر فرصتی انجام داد هر چند که بعضی ها فکر کنند هیچ تاثیری ندارد و باز دوباره جنگ می شود و فرزندان بی گناهی مثل بچه هایی که در همین جنگ اخیر در ایران کشته شدند قربانی خشونت بزرگان می شوند.
اما امید دارم که موسیقی ما نماد نیرومندی از دعوت جمعی‌مان شود، برای هم‌آوایی و هماهنگی. بگذاریم ضرب‌آهنگ طبل‌ها و سازهای ما، پژواک اشتیاق مشترک‌مان به احترام متقابل، درک همدیگر و پایان جنگ باشد. بیایید باهم، صدای طبل‌های‌مان را برای جهانی آرام‌تر بلند کنیم به ویژه برای کودکان بیگناه! جنگ‌ها را متوقف کنیم و از زمین و محیط زیست آن محافظت کنیم.
source