پژوهشگران نحوه حرکت ذرات گاز را در نواحی نسبتاً کوچک فضایی داخل این هاله بررسی کردند. هر ناحیه تقریباً سه سال نوری عرض داشت. شبیه‌سازی‌ها نشان دادند که مینی‌هاله ماده تاریک با نیروی گرانشی خود گاز را جذب می‌کند و درنتیجه، هم آشفتگی‌های مافوق صوت ایجاد می‌شوند و هم کلوخه‌شدن ابرهای گازی رخ می‌دهد؛ بنابراین آشفتگی بخشی از فرآیند شکل‌گیری ستاره‌های آغازین بوده است.
تعداد ستاره‌های عظیم جهان آغازین کمتر از حد تصور قبلی بوده است
محیط پرتنش تولد ستاره‌های آغازین یک اثر جانبی دیگر هم داشت: تعداد ستاره‌های عظیم اولیه کمتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌کردیم بود. براساس پژوهش‌های پیشین، ستاره‌های اولیه‌ای با جرمی بیش از صد برابر جرم خورشید می‌توانستند وجود داشته باشند. این ستاره‌های قدیمی در نهایت به صورت ابرنواختر منفجر می‌شدند و ردپای قابل ردیابی از خود به جا می‌گذاشتند که ستاره‌های جدیدتر هنگام رشد، آن‌ها را جذب می‌کردند.
بااین‌حال، ستاره‌های جدید هیچ نشانه شیمیایی از این اجداد عظیم درون خود نشان نمی‌دهند که این موضوع نشان می‌دهد نسل اول ستاره‌های بسیار بزرگ احتمالاً خیلی نادر بوده‌اند.
گروه چن هنوز کارش تمام نشده است. آن‌ها اکنون از هاله‌های ماده تاریک برای بررسی نحوه عملکرد آشفتگی مافوق صوت به طور کلی‌تر در کیهان اولیه استفاده می‌کنند؛ به ویژه در دوره‌ای بیش از ۱۳ میلیارد سال پیش که به «سپیده‌دم کیهانی» معروف است و اولین ستاره‌ها در آن زمان ظاهر شدند.
به گفته‌ی چن، مجموعه بعدی شبیه‌سازی‌ها ممکن است میدان‌های مغناطیسی را نیز در بر بگیرد. ما در کهکشان‌های امروزی می‌بینیم که آشفتگی مافوق صوت، میدان‌های مغناطیسی را تقویت می‌کند و بر شکل‌گیری ستاره‌ها تأثیر می‌گذارد؛ ممکن است مغناطیس دقیقاً به همان اندازه در شکل‌گیری ستارگان در کیهان اولیه نیز نقش حیاتی داشته باشد.
دانشمندان نتایج خود را ۳۰ ژوئیه در نشریه Astrophysical Journal Letters منتشر کردند.
source