زمین مملو از آلودگی ناشی از فعالیت‌های انسانی است و آلاینده‌ها باعث تکامل گونه‌ها می‌شوند. شب‌پره فلفلی نمونه‌ای مشهور است که نشان می‌دهد چگونه تکامل رخ می‌دهد. در زمان انقلاب صنعتی، آلودگی هوا باعث شد تغییراتی در این شب‌پره‌ها مشاهده شود.
در آغاز، شب‌پره‌های سفید بهتر می‌توانستند روی تنه سفید درختان استتار کنند، اما با افزایش آلودگی، شب‌پره‌های سیاه راحت‌تر با محیط تاریک سازگار شدند و توسط پرندگان کمتر شکار شدند.
آلودگی نوری در محیط شهری باعث شده شب‌پره‌ها بال‌های کوچک‌تری داشته باشند و کمتر به نور جذب شوند
تا سال ۲۰۱۲، به دلیل بهبود کیفیت هوا که از دهه ۱۹۷۰ شروع شد، این روند معکوس شد و گونه سفید دوباره کمتر روی پوست روشن درختان دیده می‌شد.
در حالی که هوای اروپا تمیزتر شده است، آلودگی نوری به‌طور قابل توجهی افزایش یافته است. شب‌پره‌ها به نور جذب می‌شوند و این امر می‌تواند در جفت‌یابی و تغذیه آن‌ها اختلال ایجاد کند یا آن‌ها را در معرض شکارچیان خطرناک قرار دهد. اما ممکن است شب‌پره‌های شهری در حال تکامل برای اجتناب از این خطر باشند.
پژوهش‌ها نشان داده است شب‌پره‌های شهری ۳۰ درصد کمتر در تله‌های نوری گرفتار می‌شوند. تحقیقات اورورت وان ده اسکوت، زیست‌شناس دانشگاه کاتولیک لوون در بلژیک، نشان داد شب‌پره‌های شهری بال‌های کوچک‌تری دارند. ممکن است این تغییر باعث شود پرواز آن‌ها به گونه‌ای متفاوت شود که کمتر به نور واکنش نشان دهند و در نتیجه شانس زنده‌ماندنشان افزایش یابد.
اما سازگاری‌های نظیر مواردی که توصیف شد، ممکن است هزینه‌هایی مانند کاهش دسترسی به غذا یا جفت به همراه داشته باشد. پالکوواکز می‌گوید تغییرات تکاملی سریع می‌تواند پیامدهای منفی برای گونه‌ها و کل اکوسیستم‌ها داشته باشد. اما جنبه مثبت این است که برخی موجودات توانایی انعطاف‌پذیری و سازگاری با دنیای تحت تسلط انسان‌ها را نشان می‌دهند. او می‌افزاید: «اگر گونه‌ها توانایی تکامل نداشتند، شاهد انقراض‌های بسیار بیشتری بودیم.»
source