گردوخاک عراقی و نیاز به دیپلماسی قاطع نه شل و ول

احمدرضا رستمی

از مرزهای غربی وارد می‌شود گاه آرام و آهسته و گاهی هم شتابان، توفنده و سوار بر باد؛ این پدیده که به آن گردوخاک عراقی می‌گویند طی چندین سال گذشته به ویژه در فصول گرم سال در بیابان‌های عراق تشکیل و به درون استان خوزستان پمپاژ می شود.

البته برای حل این مشکل نیز تاکنون سمینارها، اجلاسها و کنفرانس‌های منطقه‌ای گوناگونی در سطح کشور برپا شده است که همگی بی فایده بوده‌اند چراکه خروجی آنها بیشتر یکسری حرفهای تکراری و بدون الزامات اجرایی از سوی مسئولان ایرانی و سفری تفریحی و در قالب پیک نیک برای مهمانان خارجی بوده است.

اما گویا تاریخ در حال تکرار است و اشتباهات گذشته همچنان بر روی میز؛ که باردیگر زمزمه‌هایی از برپایی یک اجلاس منطقه‌ای دیگر برای مقابله با ریزگردها به گوش می‌رسد که این یعنی اتلاف وقت در شرایط اضطرار و مصداقی بر این شعر حضرت سعدی که “مرا در نظامیه ادرار بود، شب و روز تلقین و تکرار بود”

از سوی دیگر هم ارائه راهکارهایی چون تشکیل کارگروه تخصصی مقابله با ریزگردها نیز به تجربه ثابت شده است که هیچ آبی از چنین کارگروههایی گرم نمی‌شود چراکه در حال حاضر بیشتر به محلی برای ذکر مصیبت و یا مرجعی برای اعلام تعطیلی مدارس و ادارات دولتی در شرایط تشدید آلودگی هوا تبدیل شده‌اند.

سمینارها، کنفرانس‌ها و کارگروههای تخصصی داخلی و منطقه‌ای اگر منتج به اقدامات اجرایی برای رفع مشکل گردوخاک شوند برپایی آنها اقدامی پسندیده است در غیر این صورت جز اتلاف وقت و تحمیل هزینه‌های اضافی بر خزانه مملکت هیچ نتیجه‌ای دیگری برای شهروندان گرفتار در این خاک و خل نخواهند داشت.

بنابراین به دست‌اندرکاران اجرایی کشور توصیه می‌شود به جای اینکه در دور باطلی از تکرار، انفعال و اقدامات روتین در زمینه مشکل گردوخاک عراقی و حتی دود ناشی از آتش سوزی بخش عراقی تالاب هورالعظیم گرفتار باشند یک بار برای همیشه رودبایسی‌ها را با دولت عراق کنار گذاشته و دیپلماسی فعال و قاطعی را در برابر این کشور بی تفاوت در برابر انواع آلودگی‌های زیست محیطی اتخاذ کنند و گرنه این گردوخاک و این دود هرآینه در کشور عراق تولید و گرد مرگ و بیماری را بر ساکنان محترم استان خوزستان آوار می‌کنند.

احمدرضا رستمی از اهواز (دوم شهریور ۱۴۰۴)