جوانان، در رختخواب ذلت نمیرید

با آغاز جنگ تحمیلی به‌عنوان بسیجی با سمت تک‌تیرانداز راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد. سرانجام ۲۲ اسفند ۱۳۶۳ در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به سینه و دست به شهادت رسید. پیکرش در گلزار شهدای حسینیه روستای مزرعه ملا از توابع شهرستان تفت به خاک سپرده شد.

 در بخشی از وصیت‌نامه این شهید والامقام آمده است:

 «بسم‌الله الرحمن الرحیم. ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون».

 گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مرده‌اند، بلکه زنده‌اند و نزد خدا روزی می‌خورند. ای جوانان نکند که در رختخواب ذلت بمیرید که حسین (ع) در میدان نبرد شهید شد، ای جوانان مبادا در غفلت بمیرید که علی (ع) در محراب عبادت شهید شد.

مبادا در حال بی‌تفاوتی بمیرید که علی‌اکبر در راه امام حسین (ع) و با هدف شهید شد. ای مادران مبادا از رفتن فرزندانتان به جبهه جلوگیری کنید که فردا در محضر خدا نمی‌توانید جواب زینب (س) بدهید که تحمل ۷۲ شهید نموده است.

 ای جوانان مبادا در این راهی که شهادت است نروید و بگذارید مرگ به سراغ شما بیاید و در راهی که علی‌اکبر و امام حسین (ع) شما یاران حسین (ع) نروید، بروید و درس ایثار و شهادت در جبهه بیاموزید و ای پدر و مادر شهید همچون پدر و مادر خودم از شما می‌خواهم که هرگز گریه جلو این دشمن نکنید که روحیه دشمن قوی می‌شود.

 ای پدر و مادر عزیز از شما می‌خواهم که وقتی که خبر شهادت من به دست شما رسید ناراحت نشوید؛ بلکه خوشحال شوید و عبادت خدا بجا آورید و خدا را شکر کنید که چنان فرزندی به شما داده است و در راه خودش برگردانده است و ای پدر و مادر عزیز این را بدانید که خدا ما را آفریده است و در راه خودش می‌برد و در آنجا روزی به ما می‌دهد و هرگز کاری نکنید که خدای‌ناکرده شما را به راهی دیگر که دشمن اسلام رفتند شما را هم ببرند و هرگز کمک به جبهه از یاد خود نبرید و دعا بر جان امام را از یاد نبرید که این امام نور چشم داد.

برادران از شما می‌خواهم هرگز نگذارید اسلحه من به روی زمین افتد و هم‌سنگران من تنها نمانند و ای پدر و مادر عزیزم از شما می‌خواهم وقتی برادرهایم خواستند که اسلحه من بر روی زمین افتاده به جبهه بروند که بردارند از آن‌ها جلوگیری نکنید که فردای محشر جوابگوی هزاران شهید هستید پسران خود را به جبهه تشویق کنید و ای برادر امیر و مهدی که تو هنوز به سن کافی نرسیده‌ای.

خواهرانم وقتی به مدرسه می‌روید قلم اسلحه تو باشد و میز سنگر تو و دیگر هم‌کلاسی‌هایت هم‌سنگران تو باشند و معلم فرمانده شما باشد و آنجا با قلم بر دشمن بجنگید که این درس‌خواندن شما روحیه ما را زیاد می‌کند و ای امیر برادر عزیزم از تو می‌خواهم که به درس‌های خود ادامه بدهید و یک فرد مفید برای جامعه شوید.

منبع: یزدرسا

 انتهای خبر/ پسند https://armanekerman.ir/vdcirzazwt1awy2.cbct.html