سپس از آن‌ها خواسته شد در سالن ورزشی با سرعت معمول خود، آهسته‌تر از سرعت معمول، سریع‌تر از سرعت معمول و خیلی سریع‌تر از سرعت معمول راه بروند. در همین حین، طول گام و سرعت آن‌ها اندازه‌گیری شد و میزان مصرف اکسیژن آن‌ها نیز با استفاده از ماسکی که روی صورتشان قرار داده شده بود، ثبت شد.
استفاده از پایه‌های چوبی ممکن است مزایایی مثل جلوگیری از حمله حیوانات یا دید بهتر در کنسرت داشته باشد، اما از نظر کارایی، مزیت قابل‌توجهی ندارد
محققان با نتایج مطالعات قبلی هم‌نظر بودند و دریافتند که برای رسیدن به همان سرعت، قدم‌های راه‌روندگان روی پایه‌های چوبی طولانی‌تر و فرکانس گام آن‌ها کمتر از راه رفتن معمولی است. آن‌ها در مقاله خود نوشتند: «در بالاترین سرعت‌ها، طول حداکثر گام با پایه‌ها تقریباً ۳۰ درصد افزایش یافت (۱٫۳ متر در مقابل یک متر). در‌عین‌حال، فرکانس گام ۱۰ درصد کاهش یافت (۲ در مقابل ۲٫۲ گام در ثانیه).» فرکانس گام به تعداد قدم‌هایی گفته می‌شود که فرد در واحد زمان مشخص (معمولاً در هر ثانیه یا هر دقیقه) برمی‌دارد.
محققان افزودند: «نتیجه کلی، افزایش حداکثر سرعت در بازه ۰٫۷ تا ۱٫۵ کیلومتر بر ساعت است، که با میانگین سرعت‌های مشاهده‌شده در مسابقات طولانی راه‌رفتن با پایه‌های چوبی (۱۰ کیلومتر بر ساعت) قابل مقایسه است.»
فرض پژوهشگران این بود که راه‌رفتن روی پایه‌های چوبی باید کارآمدتر باشد: ««مصرف انرژی هنگام راه رفتن به‌طور مستقیم با بالا و پایین رفتن بدن در هر قدم مرتبط است. هرچه این نوسانات عمودی کمتر باشد، انرژی کمتری مصرف می‌شود. میزان این بالا و پایین رفتن به طول پاها، طول هر گام و اندازه حرکتی که مرکز وزن بدن به سمت بالا و پایین انجام می‌دهد بستگی دارد.»
به زبان ساده‌تر: وقتی راه می‌رویم، بدن کمی بالا و پایین می‌رود و این حرکت باعث مصرف انرژی می‌شود. اگر این بالا و پایین رفتن کمتر باشد، راه رفتن آسان‌تر و کم‌مصرف‌تر خواهد بود. مقدار این حرکت به بلندی پاها، طول گام و میزان جابجایی مرکز وزن بدن بستگی دارد.
گرچه، پس از تحلیل نتایج، آن‌ها دریافتند که تفاوت تقریباً قابل‌چشم‌پوشی است. آن‌ها نتیجه گرفتند: «داده‌های تجربی ما از این فرضیه پشتیبانی نمی‌کنند» و افزودند تفاوت در کارایی بسیار کوچک است: فکر می‌کنیم چنین اختلافی می‌تواند با وزن پایه‌ها توضیح داده شود. رالستون و لوکین در مطالعه قبلی نشان داده‌اند اثر بارگذاری روی پا بیشتر از بارگذاری روی تنه است.
محققان نشان دادند که بارگذاری ۲ کیلوگرم روی هر پا، مصرف متابولیک را حدود ۳۰ درصد نسبت به حالت کنترل افزایش می‌دهد. از آنجا که هر یک از پایه‌های ما ۲ کیلوگرم وزن داشت. این نتایج را می‌توان به‌طور مستقیم بر شرایط ما تعمیم داد.»
تحقیقات علمی، از جمله مطالعه‌ای در سال ۱۹۸۱، نشان داد هنگام راه رفتن روی پایه‌ها، طول گام افزایش و فرکانس گام کاهش می‌یابد، اما مصرف انرژی تفاوت قابل توجهی با راه رفتن معمولی ندارد. فرض اولیه پژوهشگران این بود که کاهش نوسانات عمودی بدن هنگام راه رفتن روی پایه‌ها باید مصرف انرژی را کاهش دهد، اما نتایج نشان داد که وزن پایه‌ها باعث افزایش مصرف انرژی می‌شود و در مجموع کارایی تغییر زیادی نمی‌کند.
source