در هر تحول بزرگ سیاسی، ابتدا اقلیتی شکل میگیرند که احساس میکنند صدایشان شنیده نمیشود. این گروه، که بعدها عنوان انقلابیون را پیدا میکنند، بهتدریج دامنه اعتراضات را گستردهتر میکنند؛ از گلایههای محدود و پراکنده تا اعتصاب، تجمع و در نهایت راهپیماییهای عمومی. تجربه انقلابها نشان میدهد آنگاه که حاکمیت به جای درک و گفتوگو، صرفاً از ابزار قهر استفاده کند، سرعت و عمق اعتراضات افزایش مییابد.
source