۵ محصول منحصربه‌فردی که اپل در دهه ۱۹۹۰ عرضه کرد

اپل در اوایل تا اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰، مجموعه‌ای از محصولات عجیب و منحصربه‌فرد را روانه بازار کرد؛ از پرینترها و دوربین‌های دیجیتال گرفته تا کنسول بازی و دستیار دیجیتال شخصی مجهز به کیبورد. پس از بازگشت استیو جابز به اپل در سال ۱۹۹۷، اکثر این محصولات متوقف شدند تا شرکت بتواند تمرکز خود را بازیابد و از ورشکستگی قریب‌الوقوع نجات پیدا کند.

اگرچه بسیاری از علاقه‌مندان قدیمی اپل با دوره‌ی خاص دهه‌ی ۹۰ این شرکت آشنا هستند، اما برای کسانی که از دهه‌ی ۲۰۰۰ به بعد پیگیر فعالیت‌های اپل شده‌اند، نگاهی به این محصولات می‌تواند بسیار جالب و حتی غافلگیرکننده باشد.

در ادامه با ۵ محصول منحصربه‌فرد اپل در دهه‌ی ۹۰ آشنا می‌شویم.

اپل در سال ۱۹۹۳ دستگاه Newton MessagePad را عرضه کرد؛ دستیار دیجیتال شخصی یا همان PDA که می‌توان آن را نمونه‌ی اولیه و ساده‌ای از گوشی‌های هوشمند امروزی دانست. این دستگاه به نمایشگر سیاه‌وسفید لمسی حساس به فشار و قلم استایلوس مجهز بود و امکانات پایه‌ای مانند تقویم، دفترچه‌ی مخاطبان، یادداشت‌برداری، فهرست کارها و حتی ارسال ایمیل را ارائه می‌داد.

در سال ۱۹۹۶، اپل مدل eMate 300 را به‌عنوان کامپیوتر رده پایین برای استفاده‌ی دانش‌آموزان در کلاس درس معرفی کرد. این مدل تنها دستگاه Newton بود که کیبورد داخلی داشت و با بدنه‌ای مقاوم و رنگارنگ برای فضای آموزشی طراحی شده بود. طراحی آن شباهت‌هایی به iBook معروف اپل در سال‌های بعد داشت، اما به‌جای سیستم‌عامل مک، از سیستم‌عامل Newton استفاده می‌کرد.

به‌نوشته‌ی مک‌رومرز، قیمت eMate 300 حدود ۸۰۰ دلار بود و به نمایشگر ۶٫۸ اینچی سیاه‌وسفید با وضوح ۴۸۰ در ۳۲۰ پیکسل مجهز بود. پردازنده‌ی ۲۵ مگاهرتزی ARM و رم ۳ مگابایتی از دیگر مشخصات سخت‌افزاری آن محسوب می‌شد. پس از بازگشت جابز، خط تولید Newton به‌طور کامل کنار گذاشته شد.

اپل در سال ۱۹۹۴ یکی از اولین دوربین‌های دیجیتال مصرفی دنیا را با نام QuickTake معرفی کرد. مدل QuickTake 100 با همکاری کداک طراحی شد و فقط ۱ مگابایت حافظه داخلی داشت که می‌توانست حداکثر ۸ عکس با وضوح ۴۸۰ در ۶۴۰ پیکسل ذخیره کند. این دوربین از فلش داخلی بهره می‌برد اما قابلیت فوکوس دستی یا زوم نداشت. همچنین نمایشگر LCD کوچکی برای نمایش اطلاعات مختلف ازجمله سطح باتری در آن تعبیه شده بود؛ اما پیش‌نمایش تصویر منظره‌یاب نداشت.

اپل بعدها دو مدل دیگر یعنی QuickTake 150 و QuickTake 200 را عرضه کرد. مدل QuickTake 200 با همکاری فوجی‌فیلم ساخته شده بود و از عکس‌هایی با وضوح بالاتر (تا ۷۶۸ در ۱۰۲۴ پیکسل)، صفحه‌نمایش ۱٫۸ اینچی با قابلیت پیش‌نمایش و کارت حافظه ۲ مگابایتی پشتیبانی می‌کرد.

در آن زمان، مردم همچنان به گرفتن عکس‌های چاپی عادت داشتند و امکان انتقال تصاویر دیجیتال به کامپیوتر ویژگی جالبی به حساب می‌آمد. بااین حال، اپل نتوانست در رقابت با برندهای بزرگی مثل کانن، نیکون و سونی دوام بیاورد و این سری نیز در فهرست قربانیان تصمیمات استیو جابز قرار گرفت.

باور کردنش سخت است، اما اپل زمانی کنسول بازی تولید کرده بود.

اپل در سال ۱۹۹۶ با همکاری شرکت ژاپنی Bandai، کنسولی به نام Pippin (یا PiPP!N) روانه‌ی بازار کرد. قیمت کنسول بازی مورد اشاره ۵۹۹ دلار بود و از پردازنده‌های PowerPC بهره می‌برد. این محصول سعی داشت ترکیبی از کامپیوتر شخصی و کنسول بازی باشد. سیستم‌عامل آن نسخه‌ای از Macintosh System 7.5.2 بود و بازی‌ها از طریق درایو CD-ROM داخلی اجرا می‌شدند؛ بااین حال، تنوع نرم‌افزاری آن بسیار محدود بود.

در آن زمان، اولین نسل کنسول بازی سونی با قیمت ۲۹۹ دلار و نینتندو ۶۴ با قیمت ۱۹۹ دلار، گزینه‌هایی بسیار ارزان‌تر و پُر‌محتواتر محسوب می‌شدند. در نتیجه، Pippin نتوانست جایگاهی در بازار پیدا کند و به شکست تجاری تبدیل شد.

با بازگشت استیو جابز به اپل، این محصول نیز در لیست توقف تولید قرار گرفت و سرانجام در سال ۱۹۹۸ کنار گذاشته شد.

ممکن است تصور کنید که اپل نمایشگر Studio Display را در سال ۲۰۲۲ معرفی کرده است، اما در حقیقت این نام اولین‌بار در سال ۱۹۹۸ برای مانیتور اکسترنال دیگری از این برند استفاده شد.

مدل اولیه‌ی Studio Display طراحی ظریف و مدرنی داشت و به نمایشگر ۱۵ اینچی LCD با نسبت تصویر ۴:۳ مجهز بود. این محصول از وضوح ۱۰۲۴ در ۷۶۸ پیکسل بهره می‌برد که درمقایسه با مدل امروزی با وضوح ۵۱۲۰ در ۲۸۸۰، بسیار پایین‌تر به نظر می‌رسد. قیمت مانیتور مورد اشاره در آن زمان ۱۹۹۹ دلار بود.

جالب اینکه Studio Display در واقع از محصولاتی بود که پس از بازگشت جابز تولید شد و تا سال ۲۰۰۴ در بازار حضور داشت؛ تا زمانی که اپل به‌طور کامل به نمایشگرهای عریض Cinema Display مهاجرت کرد. پس از آن مانیتور Thunderbolt Display در سال ۲۰۱۱ معرفی شد که در سال ۲۰۱۶ کنار گذاشته شد. در نهایت، اپل در سال ۲۰۱۹ Pro Display XDR و در ۲۰۲۲ Studio Display مدرن را معرفی کرد.

همچنین نسخه‌ای از Studio Display با نمایشگر CRT حجیم در سال ۱۹۹۹ نیز عرضه شده بود.

چاپگرها یکی دیگر از حوزه‌هایی بودند که با بازگشت جابز از برنامه‌های اپل حذف شدند. اما پیش از آن، اپل چاپگرهای متنوعی مثل ImageWriter در سال ۱۹۸۲، LaserWriter در سال ۱۹۸۵ و در نهایت StyleWriter در سال ۱۹۹۱ را روانه‌ی بازار کرده بود.

StyleWriter اولین چاپگر جوهرافشان اپل با جوهر مایع بود. در مقابل، ImageWriter چاپگر ماتریس‌نقطه‌ای (dot-matrix) و LaserWriter چاپگر لیزری محسوب می‌شد.

اپل در دهه‌ی ۲۰۰۰ تا اوایل ۲۰۱۰، برای خریداران مک جدید تخفیف‌هایی برای خرید چاپگرهای برندهای متفرقه مثل اچ‌پی، کانن، Epson و Lexmark ارائه می‌داد. بااین حال، نزدیک به ۳۰ سال از آخرین باری که اپل چاپگری با برند خود عرضه کرد،

دهه‌ی ۹۰ میلادی، دوره‌ای پر از آزمون‌وخطا برای اپل بود. بسیاری از این محصولات ممکن است امروزه عجیب یا حتی شکست‌خورده به نظر برسند، اما پایه‌گذار بخشی از دیدگاه خلاقانه‌ای بودند که بعدها در قالب محصولات موفق این شرکت تجلی پیدا کرد. چه موفق، چه شکست‌خورده، نوآوری همیشه بخشی از DNA اپل بوده است.