وی تا سال چهارم متوسطه درس خواند، به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت، نهم آذر ۱۳۶۰، در بستان بر اثر اصابت تركش خمپاره به سر، شهيد شد. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید محمد زعیم‌باشی را مرور می‌کنیم؛
به نام خدا
گمان نبريد آنان‌كه در راه خدا شهيد شده‌اند مرده‌اند بلكه آن‌ها زندگانى هستند كه نزد پروردگارشان روزى مى‌خورند.
خدايا مرا عمر عطا كن مادام كه عمرم صرف طاعت تو شود اگر بنا است زندگى‌ام چراغ راه شيطان شود مرا هر چه زودتر به سوى خود ببر.
ضمن عرض سلام به پدر و مادرم آرزوى صبر از همه شما دارم پدر جان ما به جنگ مى‌رويم لشكر اسلام آماده حركت است بايد خود را به اين لشكر الهى ملحق كنيم و به سوى حق برويم و چون حق هستيم در اين جنگ پيروزيم.
چه شهيد شويم و چه به سوى شما باز گرديم از شما اميد عفو دارم جبهه جاى يافتن حقيقت است، در اين جاست كه انسان با خداى خويش ملاقات مى‌كند و خدا را مى‌بيند.
اين جا صحبت نبرد كربلا است كربلايى كه امام حسين (ع) به نبرد با يزيد بر خاست و با آن عده كم بر لشكر زياد يزيد پيروز شد.
و اين جاست كه تاريخ تكرار مى‌شود و ايران سراسر كربلا مى‌شود و ياران خمينى با تعداد كم حتى ۱۰ نفر بر ۱۰۰ نفر از كفار حمله مى‌برند و همگى آن‌ها را يا مى‌كشند يا اسير مى‌كنند آيا فرق اين رهبر و آن الله با ما چيست.
بايد راهمان را انتخاب كنيم يا راه خمينى (رضوان‌الله) يا راه يزيد (لعنه‌الله) و ما همان راه را انتخاب كرديم كه راه حق و راه خمينى روح‌الله است.
پس آنان‌كه مانده‌اند بايد راه خود را انتخاب كنند و مسلماً چه راهى بهتر از حق و همه مى‌دانيم كه خداوند در قرآن مي‌فرمايند؛ پس چرا برگشت ما به سوى خدا با سعادتمندى نباشد.
مردم بدانيد كه فرزند حسين در صحنه است بدانيد كه خمينى در صحنه است، پيرو راه او باشيد تا سعادتمند شويد و هميشه شعارتان رفتن راه او باشد.
منبع: نوید شاهد
انتهای خبر/ طهماسبی https://armanekerman.ir/vdcev78zfjh8npi.b9bj.html
armanekerman.ir/vdcev78zfjh8npi.b9bj.html
source